سه شنبه 89 اردیبهشت 28 , ساعت 3:32 عصر
اشاره کن که بشکفم
حتی در این یخ بستگی!
در این ترانه سوزی و
در این غزل شکستگی!
طلوع کن!
طلوع کن!
بر این ستاره مردگی
که از تو تازه می‌شود
این خلوت سرخوردگی
طلوع کن!
طلوع کن!
که بودنم تازه کنی
دست مرا بگیری و
با بوسه اندازه کنی!
طلوع کن!
طلوع کن!
آیینه پر می‌شود
از جوانی خاطره‌ها
تن تو و شرم من و
خاموشی پنجره‌ها
طلوع کن!
طلوع کن!
بر این ستاره مردگی
که از تو تازه می‌شود
این خلوت سرخوردگی
طلوع کن!
طلوع کن!
اشاره کن که من به تو
به یک اشاره می‌رسم!
رنگین کمان من تویی
که به ستاره می‌رسم
من به تو شک نمی‌کنم!
طلوع کن!
طلوع کن!
از تو به پایان می‌رسم!
شروع کن!
شروع کن!
طلوع کن!
طلوع کن!
بر این ستاره مردگی
که از تو تازه می‌شود
این خلوت سرخوردگی
طلوع کن!
طلوع کن!
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |