چهارشنبه 89 بهمن 20 , ساعت 8:30 عصر
اجازه نخواهم داد کسی پا در دنیای من و خدایم بگذارد.
نذری بود بین من و خودش.
ادا نشد!
گرچه نخواست دلم برای یکبار رنگ شادی را ببیند.
گر چه رسم بندگی را نیاموختم.
"اما اگر کفر نیست" اوهم بنده نوازی نکرد!...
گرچه دنیایم کوچک است.
گرچه زیبا نیست.
گر چه دلگیر است
اما!
هر چه هست من تسخیرش کرده ام.
می دانم نیمه پر لیوان زندگی ام خالی شد.
می دانم هستم نیست شد.
می دانم بودم نابود شد.
و خوب می دانم نباید عذر خواست.
چرا که نیمه پر لیوان را من خالی نکردم.
"قضا بلا بود"
افتاد و شکست.
من هم شکستم اما اشک نریختم.
چرا که مدت هاست سردم !
سرد سرد!
تمام وجودم قندیل بسته...
هرگز نخواهم گذاشت کسی پا میان دنیای سردم بگذارد!
می خواهی بیایی من حرفی ندارم.
بیا!
اما تضمین نمی کنم قندیل نبندی....
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |