چهارشنبه 90 فروردین 17 , ساعت 10:14 عصر
شــبم بدونِ لمسِ تـو ، تـار و تبـاه مـی شــود
هـزار حرفِ مـانده ام ، فقط یــه آه مـی شــود
قحطـیِ نــورِ چشـمِ تـو ، ظلمتِ بـی سـتارگی
در این هجومِ رنگِ شب ، گریـه چو ماه می شود
از تـو به عرش مـی روم ، تــا کـه عبادتـی کنم
مگر پرسـتشِ تـو هـم ، جــرم و گنـاه می شود
یوسـفِ در بندِ تـو شـد ، ایـن دلِ بـی پنـاهِ من
تـا تـو اشـارتـی کنـی ، در تـهِ چـاه مـی شـود
قطره بـه قطره می چکد ، بغضِ تو بر نگـاهِ مـن
رمـزِ عبـورِ خاطــره ، همیـن نگــاه مـی شـود
مرا صلیب می کِشـد ، گذر به صبحِ بـی تـویـی
در تـو غـروب مـی کنـم ، گرچـه پگاه می شود
محمد شریعت زاده
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |