یکشنبه 89 فروردین 15 , ساعت 11:54 صبح
آرام من !
شاید....
شاید ما عروسکهای کوکی یک تقدیر بوده ایم...اما از صدای غربت،از فریاد قدرت و از مرگ عشق نباید ترسید!
باید که برای ساختن هر چیز نو،خراب کردن هر چیز کهنه را آموخت،ما برای فرو ریختن آنچه کهنه است آفریده شدیم،در ما دمیدند که طغیانگر و شورش آفرین باشیم(و به یاد بیاور آنچه را که من در این راه از دست دادم) ...
چند روز پیش با ایمان به خویش،می گفتیم که بازگشت،هیچ چیز را خراب نمی کند .
حالا فقط تو می توانی ثابت کنی که می شود دوباره بنا ساخت
به یاد بیاور که در این لحظه ها نیاز من به تو ، نیاز به تمامی ذرات زندگی ست...
و آرزویم شاید ، رسیدن تو به همه ی آرزوهایی که آرزو داری!
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |