سه شنبه 89 فروردین 17 , ساعت 3:3 عصر
چه خسته ام امروز
همه هیچکس شده اند
دلم گرفته است
و پرنده ای نمی خواند
چه روزهاست
چه روزهاست
که سر
در دهکده فانوسی روشن نیست
صدایی از سکوت نمی آید فراز
چه شبهاست
چه شبهاست
که سرد
همه یقین من در تردید
ایستاده در برابر مرگ
خنده می زند بر چهره شب
غرقه دریغی از گناه اول
حیران و افسوسی از گناه دیگر
کبوتری که رفت دیگر هیچ نیامد باز
چه اشکهاست
چه اشکهاست
که راز
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |