سه شنبه 89 فروردین 17 , ساعت 10:38 عصر
آنگاه که نیلوفران به عشق تو سر ز مرداب بیرون می آوردند من هم زندگی را معنا کردم.
آنگاه که پرستو ها معنای عشق را یافتند من نیز تو را در وجودم یافتم.
آن زمان که باران اشکهایش را نثار زمین کرد و به آن جان دوباره بخشید من نیز به عشق باریدم
و کویر دل را آبیاری کردم.
غم هایت را به کسی نشان مده! نگفتم دوباره می توانیم کنار حوض مهتاب بنشینیم
وعطر گل های ملکوت را تفسیر کنیم و حافظ را عاشقانه تلاوت کنیم؟
نگفتم اگر برای پروانه تنهایی که در جنوبی ترین علفزار
زمین زندگی می کند، دعا کنیم تا آخرین سیاره
بال خواهد گشود؟
اشکاتو نگه دار ......
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |