طرفداری برا شعرم نمونده !
نه دیگه هیچکسی شعرم نخونده
چرا ؟ ، شاید که ساده می نوشتم
شاید میگن یه چیزی می پَرونده !
شاید ارزش نداره "دل نوشته م"
آره من مثل شعرم خیلی زشتم !
همه ترک کردن این روح اسیرو
هنوزم من اسیر ِ کار ِ عشقم
همین عشق شاعری آموخت به من هی !
کنارش یاد من داد فوت ِ در نی
که هم سازم به غم بود ، هم ترانم
شاید میگن که اشک و غصه تا کی ؟!
عجیبه ، غصه هام میشه ترانه
که خط ِ شعر من بود عاشقانه
ولی افسوس طرفداری نمونده
شاید خسته شدن ، بازم بهانه ؟
اگه سخته که شعرامو بخونید
اگه سخته کنار من بمونید
اگه با من نشستن سخته دیگه
ولی قدر دل پاکو بدونید
اگه شعرم ضعیفه دست من نیست !
اگه غمگین و زشته قصد من نیست !
منم عاشق شدم ، شاعر نبودم
تو ای قاضی بگو پس حکم من چیست ؟
اگه حبس ابد میرم چه بهتر
اگه بسته به زنجیرم چه بهتر
اگر اعدام شه این دفتر چه خوبه
اگه این باشه تقدیرم چه بهتر
بسوزونید همه شعرامو دیگه
که مشکل شعر من نیست ، زندگیمه
اگر دیگه طرفداری نباشه
دلم بازم ترانه هاشو میگه
دُرسته من طرفداری ندارم
دُرسته توی شعرم بی قرارم
ولی شعرم فقط از دل نوشته
فقط میخوام خدا باشه کنارم
شما ای "حافظان" نسل امروز
هنرمند ِ قوی پندار ِ مرموز !
طرفدارم اگه حتی نباشید
دوباره شعر ساده میگم هر روز . . .
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |