چهارشنبه 89 آبان 12 , ساعت 12:9 عصر
دیشب در میان این آدم‌های گم شده، آنقدر دنبالت گشتم که تازه فهمیدم تو را گم کرده‌ام ! نمی دانم تو را در کدامین خاطره‌ام جا گذاشته‌ام که هر چه بیشتر به جستجویت می‌گردم بیشتر تو را گم می‌کنم ! آنقدر تو را گم می کنم که دیگر خودم را هم پیدا نمی‌کنم ! فرا سوی همین آسمان، خانه‌ای ساخته بودم از آجر خیال و خشت آرزو ! یادم می‌آید که روزی تو را هم با خود به آنجا بردم و تو نگاهم کردی و صادقانه و نه زیرکانه ، خندیدی به تمام این قصر خیالی ! شاید ، آری شاید تو را در همان قصر خیالی گم کرده باشم ! شاید همان وقتی که اشک‌هایم را در گوشه‌های آستین همان لباس نقره‌ای پنهان می‌کردم تو در یکی از همان اشک‌ها گم شده باشی و من یادم رفته باشد که تو را دوباره ببارم !
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |