چهارشنبه 89 آبان 12 , ساعت 1:9 عصر
چه شد آن شور شیدایی که من را از خودم دزدید ؟
طلسم دیده ای عاشق که جای چشم من می دید ؟
چه شد گرمای آغوشی که رویا و خیالم بود ؟
همان احساس امنی که شب بیهوده را فرسود !
خیال باوری شاعر که من را واژه باران کرد
تپیدنهای قلبی که مرا از بیقراران کرد
کجایی آشنا با من؟ چه شد آن مهربانی ها ؟
کجایی روح همخانه؟ چه شد آن خانه ی رویا ؟
چه شد آن اعتباری که دلت بر شعر من می داد ؟
تب ِ شعر سکوت تو! همان گویاتر از فریاد !
چه شد آن التهابی که درون چشم تو دیدم ؟
چه آمد بر سر روحت که من همرنگ تردیدم ؟
کجایی تو که من بی تو تهی از هرچه رویایم ؟
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |