سلام ای کهنه عشق من که یاد تو چه پا بر جاست !

سلام بر روی ماهِ تو ،  عزیز ِ دل ،سلام از ماست .

تو یک  رویای کوتاهی ،دعای هر سحر گاهی

شدم خواب عشقت چون مرا اینگونه می خواهی !

من آن خاموش ِ خاموشم که با شادی نمی جوشم

ندارم هیچ گناهی جز که از تو چشم نمی پوشم

تو غم در شعر آوازی شکوه اوج پروازی

نداری هیچ گناهی جز ، که بر من دل نمی بازی !!

مرا دیوانه می خواهی ، زخود بیگانه می خواهی

مرا دلباخته چون مجنون ، زمن افسانه می خواهی

شدم بیگانه با هستی ، زخود بیخودتر از مستی

نگاهم کن نگاهم کن شدم هر آنچه میخواستی

بکش دل را ، شهامت کن ،مرا از غصه راحت کن

شدم انگشت نمای خلق ، مرا تو درس عبرت کن

بکن حرف مرا باور ، نیابی از من عاشقتر

نمی ترسم من از اقرار گذشت آب از سرم دیگر.

سلام ای کهنه عشق من که یاد تو چه پا بر جاست

سلام بر روی ماهِ تو عزیز ِ دل ،سلام از ماست .

پاکسیما زکی پور