شنبه 89 فروردین 7 , ساعت 11:56 عصر
چه زبانی صادقتر و زلال تر از زبانی که کلماتش نه لفظ است ونه خط و هر عبارتش نامه ای،ضجه ای، دردی، فریاد عاشقانه ی شوقی. مگر نه اشک زیباترین شعر، و بی تابترین عشق و گدازترین ایمان و داغترین اشتیاق و تب دارترین احساس و خالصانه ترین گفتن و لطیف ترین دوست داشتن است؟
که همه در کوره ی یک دل ، بهم آمیخته و ذوب شده اند و قطره ای گرم شرم شده اند نامش اشک.
اشک که می بارد و ناله که برمی آید و گریه که اندک اندک در دل می رود و ناگهان در گلو می گیرد و راه نفس را می بندد و ناچار منفجر می شود.
این زبان صادق و طبیعی واندوه و درد و عشق یک انسان است.
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |