من این پایین نشستم سرد و بی روح        تو داری می رسی به قله ی کوه

داری هر لحظه از من دور می شی            ازم دل میکنی مجبور میشی

تا مه راه رو نپوشونده نگام کن                   اگه رو قله سردت شد صدام کن

یه رنگ مرده از رنگین کمونم                    من این پایین نمی تونم بمونم

منم اونکه تو رو داده به مهتاب                  کسی که روت رو می پوشونه تو خواب

کسی که واسه آغوشه تو کم نیست        می خوام یادم بره دست خودم نیست

تا مه راه رو نپوشونده نگام کن                 اگه رو قله سردت شد صدام کن

یه رنگ مرده از رنگین کمونم                   من این پایین نمی تونم بمونم

تا مه راه رو نپوشونده نگام کن                 اگه رو قله سردت شد صدام کن

یه رنگ مرده از رنگین کمونم                    من این پایین نمیتونم بمونم