دوشنبه 89 فروردین 9 , ساعت 12:0 عصر
?
بامدادی که خمار آمده بودم سر راهت
تا تلاقی بکند باز نگاهم به نگاهت
?
شرمم آمد که بگویم ز شراب شب دوشین
مست مستم منِ آتش نفسِ چشم به راهت
?
خواهش هُرم تنت وسوسه ام کرده و اینک
اضطرابی به دلم ریخته از فکر گناهت
?
آهوانه مرّمای* از برم ای سای? شیرین
باز کن آن دو لبِ خنده زنِ گاه به گاهت
?
پلک بر هم مزن آنگونه که تا نی نیِ چشمت
رعشه بر دست و دلم افتد از آن چشم سیاهت
?
مانده در ذهن من از آن همه شیرین لحظاتم
.........آخرین زمزمهء ناز خدا پشت و پناهت
نور محمد ناصری
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |