شنبه 89 فروردین 14 , ساعت 12:17 صبح
تو گفتی-تشن? شعر منی-شرمنده ام کردی
ببخشایم اگر زین پیش میگفتم که بی دردی
تو رفتی دستهایت را برای من تکان دادی
ولی من شرم می کردم بگویم:کاش بر گردی
دلم نذر نگاهت باد زان شهر غبارآلود
بگو در کوله بار خود برای من چه آوردی
زبان لحظه هایت را کسی چون ما نمی فهمد
مگو دیگر ز زخم دوستی یا زخم نامردی
زمانی کوچه ها سرشار از عطر حضورت بود
بهارِ روزگارِ من! چرا مثل خزان زردی
اگر چه لحظ? دیدارمان کوتاه بود آن روز
ولی آخر مرا با مهربانی آشنا کردی
عبدالحسین رحمتی
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |