به تعداد نفس هایم از تو دروغ شنیدم و به تعداد همان نفسها.....
برایت میمردم!!!!
خورشید شدی !؟؟؟!
به من گفتی:هم اکنون روز است ! تابشم را ببین ...روشنایی ام را ببین!؟!!
اما آسمان،شب را فریاد میزد!
و من همچنان میدویدم...فریاد میزدم..: روز است،روز است..!روزی دیگر است!
ماه شدی!به من گفتی:ستاره ها را ببین!!
و من در تاکستانهای عشق میدویدم ....فریاد میزدم...حق با اوست حق با اوست!
ابرها میگریستند ستاره ای پیدا نبود!همچنان میدویدم:حق با اوست....
میدویدم و فریاد میزدم:حق با اوست،شب است! ماه هست!اوهست!خورشید فردا را نمی خواهم!
اما او دروغ می گفت!....
با باور و دروغهایش فصل های زندگیم را گذراندم!
چرا که اگر راست میگفت چمدانم را می بستم و بر بلندای باد می رفتم!
می ماندم!! می ماندم!!
همیشه حق با تو بود ! روز شب است و شب روز است!
همیشه حق با تو بود!
ستاره هایت را می دیدم! خورشید روزت میتابیدو از تابشش چشمانم نرم نرم می سوخت!
باز هم حق با تو بود!
تو دروغ میگفتی ستاره هایت چشمک میزدند و خورشیدت در آسمانت میتابید، گرمو گرمتر!
تابشش می سوزاندم !
میدویدم ،فریاد میزدم: حق با توست حق با توست!
اما او بازهم دروغ میگفت!
دروغ میخندید!
دروغ میگرئید!
و دروغ زندگی میکرد!
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |