اما.... نه!!
نه مجال اندک بود! نه حادثه نامنتظر!
مجال بود،حادثه بود،من بود...او؟
او اما رفته بود!
سایه ای مانده بود! نه! خیالی سرد بودو بیروح،روی دیوار!!!
هرچه بود خیال بود!
من اما!
ماندم،
سوختم
ساختم
ویرانه شدم!!...
اندکی بعد چشمانم گریست ! من نه!!....
شکستم!
چشم دوختم!
مرداب دیدم!!نیلوفر نه!!
مرداب شدم....
ماندم!
تنها ماندم!!
تنها گریستم
تنها گذشتم
او اما....!!
چشمانش تنها نبود...
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |