وقتی که گریه ام می گیره دلم میگه مبارکه
                                                               قدر اشکاتو بدون هنوز چشات بی کلکه
                                                                          
                                          وقتی که گریه ام می گیره یه آسمون بارونیم         

                   اما به کی بگم خــــــــــدا من تو دلم زندونی ام
                                                                                
  سرم وبالا می گیریم کسی جوابم نمی ده                                     
                                                خیلی شباست یه رهگذر به گریه هام نخندیده   

چه روز و روزگاری منو یه دنیا بی کســـــــی
شدم یه مشت خــــــــــاطره یه کوره دلواپـــســــــی

وقتی تو نیستی به کدام طرف و راهها تو را جستجو کنم نمی دانم ... تنها کارم شده گوش سپردن  به نوای ساز تو و دل باختن به پاکی نگاه تو ... ولی باز تو نیستی که مرا بخوانی ... حرف هایم را، وجودم را ، دلم را ، .... دلتنگ دیدن تو  هستم ... دلم را به تو سپردم و رفتم و نفهمیدم که چگونه رفتم ... !!!!!!

ولی اکنون در راه بازگشتم و باز هم تو ، تو مرا نخوانی.

میدانم، خوب  میدانم که  رسیدنم به تو پوچ و محال است ....

اما ، مرا بخوان ای همه ی من ، تا به روح زندگی ام به هستی ام به خودم برگردم .... مرا به زندگی برگردان که زندگی  من در دست توست ....