سه شنبه 89 اردیبهشت 14 , ساعت 10:48 عصر
ندیدنت با عث نمی شود که حتی دمی از یادت غافل شوم .
یا به سایه ی دیگری که در نظرم همیشه مبهم می آید.
فکر کنم،مثل آن نیمه شب های سردی که با یاد تو آرام
می شوم و به یاد می آورم که می گویی که اگر
هنوز زنده ایم به خاطر ان است که بدان جا که
باید نرسیده ایم، نمی دانم شاید این همان جمله ایی
بوده که من همیشه در گوشش زمزمه می کردم و حالا برای
ارامش من تو این را می گویی در حالی که خودت نیستی
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |