چهارشنبه 89 اردیبهشت 15 , ساعت 9:47 صبح
التماست نمی کنم!
هرگز گمان نکن که این واژه را
در وادی آوازهای من خواهی شنید!
تنـــها می نویسم :« بیـــــــــا »
بیا و لحظه ای کنار فانوس نفس های من آرام بگیر!
نگاه کن !
ساعت از سکوت ترانه هم گذشته است!
اگر نگاه گمانم به راه آمدنت نبود
ساعتی پیش
این انتـــظار شـــبانه را به خلوت ناب خواب های تو می سپردم!
حالا هم به چراغ همین کوچه ی کوتاه مان قسم!
بارش قطره ای از ابر بارانی نگاهم کافیست
تا از تنگه ی تولد تـــرانه طلوع کنی!
اما ...
تـــــو را به جان نفس های نرم کبوتران همراه نشین !
بیا و امشب را
بی واسطه ی سکسکه های گریه کنارم باش!
مگر چه می شود
یکبار بی پوشش پرده ی باران تماشایت کنم؟!؟
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |