پنج شنبه 89 اردیبهشت 16 , ساعت 10:44 صبح
در من بخوان ای عزیزترین آوا
دستم بگیر ای سخی ترین دریا
بر من بتاب ای سحرترین خورشید
من را ببر ای رهاترین پرواز
روزی دلم را به شکوه قصر دلت میهمان کردی...
حالا که به حقارت کلبه ی تنگ تنهائیم راندی؛
عجیب دلتنگم!
لااقل مگذار
_ در وسعت این کویر تهی مانده _
به جدال با دیوار خوگیرم!
افسوس می خورم که برای ماندنت در کنار من دیگر مجال نبود و راه تو دور بود!
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |