دوشنبه 89 خرداد 10 , ساعت 11:23 عصر
پری نبوده‌ام از قصه ها مرا ببرند
پرنده نیستم از گوشه‌ی قفس بخرند
زنم حقیقت پرتی پر از پریشانی
پر از زنان پشیمان که تلخ و دربه‌درند
چرا به شاخه‌ی خشک تو تکیه می‌دادم ؟
به دستهات که امروز دسته‌ی تبرند ؟
بگو به چلچله‌های چکیده بر بامت
زنان کوچک من از شما پرنده ترند
بهار فصل پرنده است ، فصل زن بودن
زنان کوچک من گرچه سر‌بریده پرند
در ارتفاع کم عشق تو نمی‌مانند
از آشیانه‌ی بی‌تکیه‌گاه می‌گذرند
به خواهران غریبم که هرکجای زمین
اسیر تلخی این روزگار بی‌پدرند
بهار تازه! بگو سقف عشق کوتاه‌ست
بلندتر بنشینند. . . دورتر بپرند . . .
تقدیم به خودم و همه زنان مثل خودم
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |