سه شنبه 89 خرداد 11 , ساعت 4:33 عصر
آدمیزاد چه معجون عجیب و غریبی است ،
که برای اثبات حقانیت افکار خودش، حاضر است
همه عالم را زیر سوال ببرد، نفی و انکار کند، الا خودش.
من تازه به این حقیقت مهم پی بردم که آدم های حقیر،
با افکار پوسیده و بی ارزش و اعتقادات موهوم و بی پایه و اساس
همیشه از مواجهه و مقایسه و مباحثه فراری و عاصی اند
و این خود دلیل مهم و محکم بی ارزش بودن آن هاست.
منتها افسوس و صد افسوس که این چیزها را زمانی فهمیدم
که تنها بر رنج و اندوه ام اضافه می کند و بس.
من میدانم ، دردی را که نشود به دیگران گفت و با دیگران قسمت کرد،
چه درد سنگین و غیر قابل تحملی خواهد بود.
حال ، خوره ای که درد نا گفتنی من ،به جانم انداخته ،
بی چاره ام کرده اما ، چاره ای ندارم جز تحمل ، صبوری و سکوت.
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |