یکشنبه 89 اسفند 1 , ساعت 9:59 صبح
در بهار زندگی احساس پیری می کنم بس که بد دیدم ز یاران به ظاهرخوب خود در به رویم بسته ام از این و از آن خسته ام ای خدای آسمان بهتر تو میدانی که من شمع بودن ذره ذره آب گشتن تا به کی
با همه آزادگی فکر اسیری می کنم
بعد از این بر کودک دل سخت گیری می کنم
من به جمع آشیان پاشیدگان پیوسته ام
بارها در راه او تا پای جان بنشسته ام
راه پر خاشاک را آرام رفتن تا به کی....
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |