|
ای رفته از برم به دیاران دور دست ! | |
|
ای رفته از برم به دیاران دور دست ! با هر نگین ِاشک ? بچشم ترِ منی هر جا که عشق هست و صفاهست و بوسه هست ـ در خاطر منی . آن صبحها که گرمی جانبخش آفتاب ـ چون نشئه ی شراب ? دَوَد در میان پوست یا آن شبی که رهگذری مست و نغمه خوان ـ دل میبرد ببانگ خوش آهنگ : دوست ? دوست ـ در باور منی در خاطر منی .
هر جا که بزم هست و زنم جام را به جام در گوش من صدای تو گوید که : نوش ? نوش اشکم دَوَد بچهره و لب مینهم به جام ـ شاید روم ز هوش باور نمیکنی که بگویم حکایتی : آن لحظه ای که جام بلورین به لب نهم ـ ... در ساغر منی ....... در خاطر منی . برگرد ? ای پرندهء رنجیده ? بازگرد باز آ که خلوت دل من آشیان توست در راه ? در گذر ـ در خانه ? در اطاق ـ هر سو نشان توست . با چلچراغ یاد تو نورانی ام هنوز پنداشتی که نور تو خاموش میشود ؟ پنداشتی که رفتی و یاد گذشته مُرد ؟ وآن عشق پایدار ? فراموش میشود ؟ نه ? ای امید من ! دیوانه ی تو ام افسونگر منی هر جا به هر زمان ـ در خاطر منی . |
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |