سه شنبه 87 بهمن 15 , ساعت 9:1 صبح
جای پاهای تو رو ماسه ها مونده
هرم آفتاب زده جا پاتو سوزونده
موجای خسته میون گِل نشستن
از راه دور اومدن خسته خسته ان
هنو باور ندارم رفتنتو
دست خاک سرد سپردن تنتو
هنو باور ندارم !
***
تن تو فدای بی رحمی دریا شد و رفت
تن من تشنه یک قطره ی آب ، ارزونی خاک شد و رفت
وسعت فاصله مون از اینجا تا عرش خداست
تن ما تنهاترین تنای دنیا شد و رفت
***
مرغای آبی واست چاووشی خوندن
تا ملائک با گلا روتو پوشوندن
سینه زن دسته به دسته ، کتلا خم
نوحه سر دادن و بردنت رسوندن
***
ای ز کف رفته که بود اول پر گشودنت
نمی تونه دلم عادت کنه با نبودنت !!
من که با امید تو هنوز تو ساحل موندم
نمی شه باور ِ من دست اجل ربودنت
هنو باور ندارم رفتنتو
دست خاک سرد سپردن تنتو
هنو باور ندارم !
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |