سه شنبه 88 فروردین 18 , ساعت 4:19 عصر
باران...
سکوت که چشمانت را تسخیر می کند
ردی از آسمان بر تو می ماند
وسیع و بی مانند
نه نگاهی که ارتفاع تو را هضم کند
نه کلامی که حجم تو را ساده
و نه خدایی که حضورت را تفسیر کند
بی هیچ واژه ای
دایرت المعارفی از باران می شوی
و باران که داستانی از توست
تنها می بارد.....
باران که می بارد
چشمانم خیس نگاه توست
وابرها صورتکهایی سیاه
بر آسمان دلتنگی ام.
با امتداد خاکستری شان به آسمان فخر می فروشند
ساده وشفاف!
و آسمان تنها می بارد
و آسمان تنها به خاطر تو می بارد.
هوا دلش نگرفته!
منم که بی سبب انگار
دلم هوای گریه می کند!
وسقف ساده حرفم
به گوش آسمان نمی رسد !
چقدر ساده ترینم...
میان دستهای زمین.
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |