چهارشنبه 88 بهمن 21 , ساعت 12:46 عصر
گذشته ، یه زخم پیر و کهنست خوب نمیشه
تو ابرها ، یه ابر گریه سازه دور نمیشه
یه مرغ جلده که هیچوقت نمیره
یه دشت خشک که با اشک جون میگیره
یه زنجیره یه بنده
یه دیوار بلنده
گذشته جنس کوهه
مثل سنگه
چه سخته
چه سخته
گذشتن از تو دیوار گذشته
یه خوابه ، رسیدن به فردایی که پشت اون نشستنه
گذشته ، تو فریاد تموم گریه هامی
یه عمره ، تو بیداریه تلخ قصه هامی
تو شبهامو به بی زاری کشوندی
تو خورشید یه بی خوابو سوزوندی
تو آزاری تو دردی
یه دیواره بلندی
گذشته ، جنس کوهی مثل سنگی
چی میشد ، چی میشد
تموم لحظه های من که میرن
بمیرن ، بمیرن
که امروز منو از من نگیرن
نمی دونم شاعر این شعر کیه اما هرکسی هست خیلی زیبا سروده . مرحوم افشین مقدم که با اون صدای جادوئی اش خیلی قشنگ اجرا کرده. هم این آهنگ و هم آهنگهای دیگه اشو .من که همیشه با شنیدن صداش تو حال و هوای عجیبی میرم.(خدا بیامرزدش)
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |