چهارشنبه 88 بهمن 28 , ساعت 11:46 صبح
مرا رها کنید
یک – دو- سه
... سی و سه،سی و چهار ،پنج و شش و....
این عمر کمی نیست
مرا رها کنید
من نیز می دانم شاعران چگونه عرض خیابان را
در طول طی می کنند
من نیز صدای گریه هایشان را در خواب می شنوم
مرا رها کنید ...
اگر این خوابها نیز نبودند
چگونه می توانستم
ابن حافظه رو به زنگار را در غیبت تو صیقل بیاموزم؟
آخ!
کاش شاعر نبودم
آنوقت
حرفهای من
آنقدر هم پرونده ام را قطور نمی کرد
کاش شاعر نبودم
کاش
عاشق
نبودم
اما مرا میان اشک ها رها کنید
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |