شنبه 88 اسفند 1 , ساعت 3:19 عصر
امروز چشمهایم قرمزند. به هر دلیلی که باشد، فرقی نمی‌کند. این انتظار نهایت ندارد. چشمهای تو حتی الفبای رنگها را هم بلد نیستند و این بی‌سوادی از کوررنگی هم بدتر است. نگاهم هم که بکنی، هیچ نمی‌بینی. نباید منتظر می‌ماندم. باید می‌دانستم تو آخرش متوجه هیچ تغییری نخواهی شد. من مثل دیروز نیستم، تو اما مثل هر روزی.
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |