شنبه 88 اسفند 1 , ساعت 3:40 عصر
یکنفر هست که از پنجره ها
نرم و اهسته مرا می خواند
گرمی لهجه بارانی او
تا ابد توی دلم می ماند
یکنفر هست که در پرده شب
طرح لبخند سپیدش پیداست
مثل لحظات خوش کودکی ام
پر ز عطر نفس شب بو هاست
یکنفر هست که چون چلچله ها
روز و شب شیفته پرواز است
توی چشمش چمنی از احساس
توی دستش سبدی آواز است
یکنفر هست که یادش هر روز
چون گلی توی دلم می روید
آسمان ، باد ، کبوتر ، باران
قصه اش را به زمین می گوید
یکنفر هست که از راه دراز
باز پیوسته مرا می خواند
گاهگاهی ز خودم می پرسم
از کجا اسم مرا می داند؟
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |