شنبه 88 اسفند 1 , ساعت 3:43 عصر
دیرگاهیست،
پنجره ها پنهان است
-پیچک های تنهایی،
انبوه خزیده اند-
و جاده ، گم
در مه اندوه...
باغ پشتی را
پاورچین،
می گذرم...
آندم که عمیق نفس می کشد؛
هنوز هم تنهاست،
با کوچ ترانه های مهاجر...
ومنتظر،
-اشک های خشکیده ی زرد ...
پشت پرچین ها
می نشینم روی سبزه ها...
آوازی نمناک می گذرد...
صورتم می شکفد
مثل گاهی
که شمعدانی ها را
روی ایوان
نور می پاشم
من گاهی...
بی صدا از خودم می گذرم ...
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |