سه شنبه 88 اسفند 4 , ساعت 10:1 صبح
توی بهت چشم من ، درد ناباوریه
فصل سرد عشق ما، رنگ خاکستریه
دردی که من میکشم ، اگه کوهم میکشید
ذره ذره میتکید ، قطره قطره میچکید
میتونست با دست تو، بهت من ویرون بشه
فصل زرد قصه هام ، ظهر تابستون بشه
قصه ی یقین عشق ، توی دفترم بودی
توی آیینه ی شعر ، شکل باورم بودی
من از خوش باوریهام ، به ویرونی رسیدم
تو را یک لحظه نزدیک ،یه لحظه دور میدیدم
از تب ناباوری ، گر گرفته تن من
سهم من از تو اینه ، چکه چکه آب شدن
دروغ آخرینی ، که من از تو شنیدم
خودت بودی که از تو ، به ویرونی رسیدم
از تب ناباوری ، گر گرفته تن من
سهم من از تو اینه که ، چکه چکه آب شدن
اردلان سرفراز
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |