به تو می اندیشم

                        به نرسیدن

                                   به سوختن و ساختن

                                                        به تهاجم عشق

                                                                          به قلب پاره پاره من

                                                                                                به تو که نیستی

                                                                               به دلم که چگونه تنها با سکوت و تنهائی همخانه شده است.

                                               به تو که بی بهانه رفتی ، به نهالی که کاشتی و  جان گرفت  اما بدون حضور تو .

 به خودم ، به غمم ، به لحظه های تلخ بی تو بودن و گریستن.

                                                        به شبهای سرد و تاریکم که فقط با تو ، با تو، با تو

                                                                                                     گرم خواهد شد و روشن.

برگرد ، برگرد و این غبار تنهائی را از چهره ام ،از دلم و از زوایای ریز زندگیم بزدای .

                                                                                                تنها تو میتوانی !

                                                              تنها از تو بر میآید مرا دوباره جانی بخشی و شوری و نشاطی.