چهارشنبه 89 فروردین 4 , ساعت 3:8 صبح
دلم به وسعت دردیست که از آن ِ خودش کرده.
اهل درد و دل نیستم.
درد دلم برای خودم درد است.
برای دیگری داستان
داستانی شاید غم انگیز!...
و....
از آسمان دردی آمد و
به آرامی کنج دلم رخنه کرد.
و من عاشق دردم شدم.
چرا که این دردها هر چه بیشتر مرا می آزارند
من بیشتر و بیشتر با آنها مدارا می کنم.
کنار می آیم.
درکشان میکنم.
تا به امروز چکه ای از اشکم را در دستانت نریختم
تا دستانت جایی برای اشکهای خودت کم نیاورند.
و خوب می دانم که
خدا همان آینه پاکیهاست
و عشق همان عطر همیشه خوش بوی خلقت...
و این ودیعه آدمیت است.
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |