فهرستی از غذا های دارای کالری منفی
سبزیجات:
کدو، کلم، اسفناج، شلغم، کلم برگ، کرفس، فلفل قرمز، خیار، سیر، مارچوبه، کلم بروکلی، کلم گل، لوبیا سبز، پیاز، گوجه فرنگی، پیازچه، تره فرنگی.
میوه ها:
سیب، گریپ فروت، لیمو، پرتقال، توت فرنگی، نارنگی، آناناس، مانگو، آلو.
غذا های کالری منفی تماما از میوه ها و نیز سبزیجات بوده، و همان طور که قبلا نیز ذکر شد این غذاها حاوی مقادیر بالایی از سلولز و آب می باشند. آب دارای هیچ گونه کالری ای نمی باشد. به علاوه، سلولز نیز به علت فقدان آنزیم سلولاز در بدن انسان، قابل جذب توسط بدن نبوده و بنابر این بدن قادر به متابولیسم سلولز و نیز استفاده از کالری های موجود در این ماده ی غذا یی نمی باشد. حیواناتی از قبیل گاو، و گوسفندان قسمت عمده ی کالری های مورد نیاز بدن خود را از مصرف سلولز، که در گیاهان و علف موجود می باشد به دست می آورند.
فهرستی از غذا های دارای کالری منفی
سبزیجات:
کدو، کلم، اسفناج، شلغم، کلم برگ، کرفس، فلفل قرمز، خیار، سیر، مارچوبه، کلم بروکلی، کلم گل، لوبیا سبز، پیاز، گوجه فرنگی، پیازچه، تره فرنگی.
میوه ها:
سیب، گریپ فروت، لیمو، پرتقال، توت فرنگی، نارنگی، آناناس، مانگو، آلو.
غذا های کالری منفی تماما از میوه ها و نیز سبزیجات بوده، و همان طور که قبلا نیز ذکر شد این غذاها حاوی مقادیر بالایی از سلولز و آب می باشند. آب دارای هیچ گونه کالری ای نمی باشد. به علاوه، سلولز نیز به علت فقدان آنزیم سلولاز در بدن انسان، قابل جذب توسط بدن نبوده و بنابر این بدن قادر به متابولیسم سلولز و نیز استفاده از کالری های موجود در این ماده ی غذا یی نمی باشد. حیواناتی از قبیل گاو، و گوسفندان قسمت عمده ی کالری های مورد نیاز بدن خود را از مصرف سلولز، که در گیاهان و علف موجود می باشد به دست می آورند.
غذا های مختلف حاوی مقادیر متفاوتی از کالری، کربوهیدراتها، چربی ها، پروتیین، مواد معدنی، ویتامین ها و دیگر ترکیبات می باشند.
بدن انسان برای هضم و جذب مواد غذایی مختلف، و نیز به منظور انجام واکنش های مختلف متابولیکی، نیازمند به انواع گوناگونی از آنزیم ها می باشد.
غذا های کالری منفی در حقیقت حاوی انواع ویتامین ها، مواد معدنی، و نیز دیگر مواد مورد نیاز بدن می باشند. که این ویتامین ها و مواد معدنی برای تولید، و نیز فعالیت بسیاری از آنزیمهای بدن مورد نیاز می باشند. بدین ترتیب نیز، غذا های کالری منفی، به واسطه ی نقش خود در فراهم آوردن ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز بدن، به بدن در تجزیه و نیز متابولیسم مواد غذایی مصرفی کمک می نمایند.
در واقع مقدار ویتامین ها و مواد معدنی موجود در این دسته از گیاهان در حدی است که نه تنها به بدن در تجزیه و سوخت کالری های موجود در این غذاها کمک می کند، بلکه به بدن در سوخت کالری های موجود در دیگر انواع غذاهای مصرف شده نیز کمک می نماید. همچنین این دسته از گیاهان حاوی مقادیر بالایی از فیبر (سلولز) و نیز آب می باشند. بدیهی است که آب دارای هیچگونه کالری نمی باشد و سلولز نیز قابل جذب توسط بدن نبوده و به تجمع چربی و افزایش وزن نخواهد انجامید. به علاوه، محتوای سلولزی این گیاهان به عملکرد دستگاه گوارشی کمک نموده و دفع مواد زاید توسط روده ها را افزایش خواهد داد که این امر نیز به نوبه ی خود به کاهش وزن کمک چشمگیری می نماید.
به عنوان مثال:
یک قاچ کیک دارای حدودا 500 کالری می باشد، و سلول های بدن نیز به منظور هضم و جذب این قاچ کیک نیاز مند به صرف حدودا 200 کالری می باشند. در نهایت، پس از پایان تمامی پروسه های متابولیکی توسط بدن، و هضم و جذب غذا توسط دستگاه گوارشی، مقدار 300 کالری اظافی در نتیجه ی مصرف این قاچ کیک باقی خواهد ماند. این کالری ها نیز به نوبه ی خود به تجمع چربی در بدن، و نیز به افزایش وزن کمک کرده، و در نهایت منجر به ایجاد مشکل اضافه وزن می گردند.
حال آنکه، اگر غذای مصرفی دارای 100 کالری بوده و بدن نیز برای هضم و جذب آن به صرف 150 کالری نیازمند باشد، در واقع به مانند این است که با خوردن این غذا بدن نه تنها کالری ای مصرف ننموده بلکه 50 کالری نیز سوزانده است.
به عنوان مثال بدن برای هضم و جذب یک ظرف 100 گرمی کلم بروکلی نیازمند به صرف حدودا 100 کالری می باشد، حال آنکه این مقدار کلم دارای فقط چیزی در حدود 25 کالری می باشد.
پس بنابر این هرچه مقدار بیشتری از این کلم را مصرف نماییم، بدن نیز برای متابولیسم و هضم و جذب آن مقدار بیشتری کالری خواهد سوزاند.
چه غذاهایی بخوریم چه غذاهایی نخوریم
قسمت دوم
غذاهای دارای کالری منفی
اینها در واقع غذاهایی هستند که مقدار انرژی مورد نیاز برای هضم و نیز جذب آنها توسط بدن انسان، به مراتب بالاتر از مقدار انرژی موجود در این غذاها می باشد. در حقیقت، استفاده از کالری های موجود در این دسته از غذاها برای بدن انسان دشوار بوده، و بنا بر این بدن به منظور هضم و جذب این دسته از مواد غذایی نیازمند صرف مقادیر زیادی از انرژی می باشد.
در نتیجه:
بدن برای هضم و جذب غذاهای دارای کالری منفی نیازمند به صرف مقادیر بیشتری انرژی در مقایسه با محتوای انرژتیکی موجود در این غذا ها می باشد، که این به نوبه ی خود منجر به افزایش انرژی مصرفی بدن و در نتیجه منجر به کمک به کاهش وزن می گردد. به همین دلیل، غذاهای کالری منفی به غذا های چربی سوز نیز معروف می باشند.
چه غذاهایی بخوریم چه غذاهایی نخوریم
قسمت اول
روشهای درمان چاقی (قسمت 1: غذاهای کالری منفی)
تعریف چاقی بر اساس ایندکس جرمی بدن:
فرمول محاسبه ی ایندکس جرمی بدن Body Mass Index BMI
وزن (کیلو گرم) / قد *2 (متر)
وزن (بر حسب کیلوگرم) تقسیم بر مربع قد (بر حسب متر)
18.5 > : لاغر
18.5 – 24.9 : وزن مطلوب
25- 29.9 : اظافه وزن
30 – 34.9 : چاق
35- 39.9 : چاق مرگبار
غذاهای دارای کالری منفی چه غذاهایی هستند؟
نخست به تعریف واژه کالری می پردازیم:
کالری واحد استاندارد اندازه گیری مقدار انرژی موجود در مواد غذایی می باشد.
تمامی انواع غذا ها حاوی مقادیری کالری می باشند. در حقیقت هیچ گونه ماده ی غذایی به جز آب وجود نداشته که کاملا عاری از هرگونه کالری باشد.
واژه ی غذا های دارای کالری منفی در حقیقت به غذا هایی اطلاق می گردد که بدن برای هضم و جذب و نیز استفاده از آنها، به صرف مقادیر بالاتری از انرژی در مقایسه با محتوای انرژی موجود در این غذا ها، نیازمند می باشند. که این در نهایت موجب سوختن مقداری انرژی توسط بدن می گردد.
بدن برای هضم و جذب غذا ها و نیز استفاده از ویتامین ها، مواد معدنی و نیز دیگر فاکتور های تغذیه ای موجود در مواد غذایی، به صرف انرژی نیاز مند می باشد. هر چه بدن راحت تر قادر به تجزیه، و نیز استفاده از مواد مغذی موجود در یک ماده ی غذایی باشد، سلول های بدن، به منظور هضم و جذب آن ماده ی غذایی، نیازمند به صرف مقدار انرژی کمتری خواهند بود. و برعکس، هرچه استخراج ترکیبات مغذی موجود در یک ماده ی غذایی مشکل تر باشد، سلولهای بدن برای هضم و جذب و نیز استفاده از ترکیبات موجود در آن ماده ی غذایی، نیازمند به صرف مقدار انرژی بیشتری خواهند بود.
از دیگر عوارض مهم کافئین ایجاد وابستگی است، به طوری که بیش از 50 درصد کسانی که به طور مرتب کافئین مصرف میکنند، در صورت عدم مصرف آن دچار سردرد میشوند. سایر عوارضی که در اثر محرومیت از کافئین ناشی میشوند عبارتند از: احساس خستگی، کاهش انرژی، کاهش تمرکز و هوشیاری، تغییرات خلق و... با توجه به موارد فوق، پزشکان اصرار دارند که افراد دچار پرفشاری خون، خانمهای باردار و کودکان تا حد امکان مصرف کافئین را کاهش دهند. به هر حال، کافئین خود مقوله مفصلی است که باید جداگانه به آن پرداخته شود.
- در کنار این مواد اصلی، از مواد رنگی مانند رنگ کارامل، طعمدهندهها و نیز نگهدارندهها هم در تولید نوشابه استفاده میشود. البته بگذریم از اینکه بعضی از انواع نوشابهها حاوی مواد غیرمجاز سرطانزایی نظیر بنزن هستند که چون وجود این مواد غیر مجاز است، حتماً مسئولین امر به آن توجه کافی دارند. بهتر است این را هم بدانید که نوشابهها دارای مقادیر جزئی و یا فاقد ویتامینها، مواد معدنی، فیبر، پروتئین و سایر مواد مغذی ضروری هستند.
فشارتان را بالا میبرد
بسیاری از نوشابهها دارای مقادیر قابل توجهی کافئین در ترکیبات خود هستند (به طور متوسط 43 تا 65 میلیگرم در یک فنجان) و همین مسئله بدگمانیها درباره اثرات مصرف نوشابه بر ایجاد پرفشاری خون را افزایش داده است.
زیرا از مدتها پیش معلوم شده بود که یک فنجان قهوه که البته بیشتر از مقدار مشابه کولا دارای کافئین است، به طور موقت فشار خون را بالا میبرد ولی اینکه مصرف مرتب نوشیدنیهای حاوی کافئین باعث افزایش مزمن و دائمی فشار خون میشود مورد سؤال بود. برای پاسخ به این پرسش تحقیقات متعددی انجام شد که یکی از جالبترین آنها در شماره نوامبر 2005 نشریه معتبر انجمن پزشکی آمریکا(jama) به چاپ رسید.
در این پژوهش، محققان دانشگاه هاروارد، ارتباط بین رژیم غذایی 155هزار خانم را با ابتلای آنها به پرفشاری خون طی یک دوره 12 ساله بررسی کردند. نتیجه بدست آمده بسیار جالب بود. آنها دریافتند که مصرف مرتب قهوه تاثیری بر ایجاد پر فشاری خون ندارد ولی مصرف چای (که دارای 15 تا 75 میلیگرم کافئین در یک فنجان است) به مقدار اندکی فشارخون را افزایش میدهد. اما نکته جالب مربوط به کولا بود.
آنها متوجه شدند در خانمهایی که روزانه یک بطری یا بیشتر کولا مصرف میکردند، خطر ابتلا به پر فشاری خون بین 16 تا 44 درصد افزایش داشت و البته در این میان فرقی بین نوشابههای معمولی و نوشابههای رژیمی دیده نشد. با توجه به این تفاصیل انگشت اتهام از کافئین به سمت دیگری گرفته شد. دانشمندان حدس میزنند که احتمالاً ترکیبات دیگری (ازجمله رنگهای کارامل) که طی فرآیند تولید نوشابه دخالت دارند، در ایجاد پرفشاری خون نقش دارند.
استخوانها را پوک میکند
تحقیقات اخیر ثابت میکند که مصرف کولا خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش میدهد. بر پایه تحقیقاتی که نتیجه آن در شماره اکتبر2006 نشریه انجمن تغذیه بالینی آمریکا به چاپ رسیده است، بین میزان مصرف نوشابه و کاهش تراکم استخوان (یعنی همان پوکی استخوان) ارتباط مستقیمیوجود دارد.
در این پژوهش، محققان تراکم استخوان را در نواحی مختلفی از استخوانهای لگن و ستون فقرات 2500 خانم مورد ارزیابی قرار دادند و متوجه شدند که صرفنظر از مسائلی همچون سن، یائسگی، میزان مصرف کلسیم و ویتامینD، مصرف سیگار و... مصرف کولا به تنهایی تراکم استخوان در خانمها را 4 درصد کاهش میدهد. در این مطالعه هم تفاوتی بین نوشابههای رژیمیو غیررژیمیدیده نشد ولی معلوم شد نوشابههای فاقد کافئین، خطر کمتری دارند.
با توجه به این یافتهها دانشمندان دو عامل را در ایجاد پوکی استخوان در مصرفکنندگان نوشابه دخیل میدانند: یکی کافئین و دیگری اسید فسفریک. به گفته دانشمندان، کافئین باعث تداخل در جذب کلسیم توسط بدن میشود و اسید فسفریک (یا فسفات) که میتوانید نام آنرا روی بسیاری از بطریهای نوشابه ببینید، وقتی وارد بدن میشود باعث خروج کلسیم از استخوان و در نتیجه پوکی استخوان میشود.
البته یک خبر خوب هم برای آقایان وجود دارد و آن اینکه در این مطالعه، رابطهای بین مصرف کولا و پوکی استخوان در آقایان دیده نشد! بنابراین به طور خاص به خانمها توصیه میکنیم در مصرف نوشابه یک تجدیدنظری بکنند!
بی دندان میشوید
اکثریت قریب به اتفاق نوشابهها دارای مقادیر فراوانی کربوهیدرات (همان قند خودمان!) و اسید (بویژه اسید فسفریک) هستند که هر دو از دشمنان شناخته شده دندانها به شمار میروند.
اسید، به دو راه میتواند باعث تخریب مینای دندان شود. یکی اینکه به طور مستقیم خورده شود (مثلا به همراه نوشابه) و دیگری اینکه توسط باکتریهای موجود در دهان که اسید تولید میکنند، ایجاد شود و دندان را از بین ببرد. این باکتریها با مصرف قند و اثراتی که روی آن میگذارند باعث ایجاد اسید میشوند.
حالا خودتان تصور کنید یک نوشابه مملو از اسید و قند چه ترکیب فوقالعادهای برای تخریب دندانها میتواند باشد. البته توجه داشته باشید که نوشابههای فاقد قند یا رژیمی هم برای تخریب دندان به اندازه کافی قند دارند و البته اسید آنها هم که سر جایش است!
برای بررسی تاثیر مصرف نوشابه بر پوسیدگی دندان، پژوهشگران دانشگاه آیوا آمریکا در یک مطالعه جالب، 5 بطری از انواع مختلف نوشابه را در نظر گرفتند و در هر بطری 4 دندان را به مدت 25 ساعت قرار دادند.
این پژوهش که نتایج آن در کنگره سالانه انجمن پژوهشگران دندان آمریکا ارائه شد، نشان داد که قرار دادن دندان به مدت 25 ساعت در یک بطری کوکاکولا باعث میشود مینای دندان تا عمق 92 میکرومتر (یعنی 92 هزارم متر) تخریب شود. این میزان برای کوکاکولای رژیمی61میکرومتر بود. البته این پژوهش اعتراض شرکتهای نوشابهسازی را به دنبال داشته که معتقدند نوشیدن نوشابه با قرار دادن دندان در نوشابه خیلی فرق دارد!
به هرحال با توجه به اینکه کمتر کسی حاضر است برای حفظ دندانهایش از مصرف نوشابه صرفنظر کند، دندانپزشکان به این توصیهها قناعت کردهاند: برای کاهش تاثیر مصرف نوشابه روی دندانها، نوشابه را همراه با غذا میل کنید؛ ترجیحاً از نی استفاده کنید؛ نوشابه را در دهانتان نگه ندارید و لااقل شبها از خیر مصرف نوشابه بگذرید.
در ضمن بهتر است بدانید که مصرف نوشابه برای دندانهای کودکان آثار سوء بسیار بیشتری دارد و اگر کودک شما به خوردن نوشابه عادت کرده، تنها و تنها خود شما مقصر هستید که این عادت را در او ایجاد کردهاید.
قندتان بالا میرود
تقریباً تمام نوشابهها حاوی مقادیر قابل توجهی شکر هستند که خطرات زیادی برای افراد دیابتی دارد. بنابراین اگر شما به مرض قند مبتلا هستید، توصیه میکنیم حتماً از نوشابههای فاقد قند یا دارای شیرینکنندههای مصنوعی مطمئن استفاده کنید. هرچند اگر بتوانید به طورکلی از خیر مصرف نوشابه بگذرید خیلی بهتر است.
گذشته از خطری که نوشابه برای دیابتیها دارد، مطالعات مختلفی هم در مورد تاثیر مصرف نوشابه در ایجاد دیابت انجام شده است. از جمله این مطالعات، پژوهشی است که نتایج آن در سال2004 منتشر شد. این مطالعه که روی 50 هزار زن انجام شد، نشان داد که مصرف روزانه یک بطری یا بیشتر نوشابه، خطر ابتلا به دیابت را در مقایسه با کسانی که کمتر از یک بطری در ماه نوشابه مصرف میکنند، 80درصد افزایش میدهد.
چاق میشوید
هر بطری نوشابه به طور متوسط 20 قاشق چایخوری شکر دارد. مصرف این مقدار شکر باعث افزایش کالری دریافتی و در نتیجه ایجاد چاقی میشود. تحقیقات نشان داده است که مصرف 355میلیلیتر نوشابه در روز خطر چاقی را در کودکان تا 60 درصد افزایش میدهد و حتماً شما هم میدانید که افرادی که از کودکی چاق میشوند در آینده خیلی سختتر میتوانند خود را لاغر کنند.
در ضمن بد نیست این را هم بدانید که مصرف بیش از حد نوشابه در کنار سایر تنقلات بیارزش مانند چیپس و پفک باعث شده که نسل جدید ایرانیان در مقایسه با قبل، 4 سانتیمتر کوتاهتر باشند! پس اگر به فکر آینده فرزند خود هستید، مراقب باشید که چه میخورد.
اندر فواید کولا
از بدیهای نوشابه که زیاد گفتیم، حالا کمی هم از خوبیهایش بشنوید:
1. در بسیاری از ایالتهای آمریکا، گشتهای پلیس همواره گالنهای بزرگ کولا را به همراه دارند. اگر گفتید چرا؟ برای اینکه وقتی تصادف شد، به کمک کولا به راحتی میتوان خونها را از روی آسفالت شست!
2. تمیز کردن توالت! شما میتوانید یک بطری نوشابه را روی چینی دستشویی خالی کنید و بعد از یک ساعت آنرا بشویید. اسید سیتریک موجود در نوشابه، تمیزی را برای شما به ارمغان میآورد!
3. تمیز کردن رنگ سپر ماشین!
4. تمیز کردن رسوبات اطراف ترمینالهای باطری اتومبیل!
5. برای شل کردن پیچهای زنگزده میتوانید کمینوشابه روی آن بریزید و چند دقیقه صبر کنید!
بس است یا باز هم بگوییم؟!
زهرماری به اسم کولا!
آیا میدانید این لغت از کجا آمده و با خودش چه به همراه میآورد؟120 سال پیش، وقتی دکتر جان پمبرتون در آزمایشگاه کوچکش در آتلانتا با ترکیب چند ماده، معجون جدیدی را اختراع کرد و آن را به نام کوکاکولا به دنیا معرفی نمود، هیچ گاه فکر نمیکرد که این نوشیدنی و انواع مشابه آن روزی چنان مرزهای دنیا را درنوردد که در هر گوشهای از جهان، جزء ثابتی از سفره غذا باشد.
با گذشت بیش از یک قرن از مصرف کولاها و مشخص شدن بسیاری از آثار سوء مصرف مداوم نوشابهها، هنوز هم انواع کولاها پرطرفدارترین نوشیدنی در سراسر دنیا به شمار میروند و کنار گذاشتن آنها از وعدههای غذایی به نظر غیرممکن میرسد. این در حالی است که با ورود و عرضه انواع نوشابههای رژیمی و بدون قند، معدود افرادی هم که از ترس جانشان از خیر مصرف نوشابه گذشته بودند، دوباره به سمت این نوشیدنی جادویی جذب شدهاند.
مطمئناً شما هم در اینکه مصرف انواع کولاها عوارض سوئی بر بدن دارد، شکی ندارید ولی اغلب، این طعم مطبوع نوشابه است که بر ترس از بروز عوارض غلبه میکند. این مطلب هم قصد ندارد شما را به طور کلی از چنین لذتی(!) محروم کند، ولی اگر شما جزو افرادی هستید که به طور مداوم نوشابه مصرف میکنید، بد نیست با چند تحقیق کاملاً علمیدر مورد مصرف مداوم و طولانی مدت نوشابه آشنا شوید.
کولا در اصطلاح به گروهی از نوشابههای گازدار فاقد الکل گفته میشود که اغلب دارای دی اکسید کربن (گازکربنیک)، کارامل، کافئین، شکر و... هستند. واژه «کولا» از نام گیاه کولا گرفته شده است. دانه این گیاه که در غرب آفریقا میروید، در نوشابههای اولیه به عنوان منبع کافئین به کار میرفت.
اولین نوشیدنی با طعم کولا در سال1881 ساخته شد ولی واژه کولا به دنبال اختراع کوکاکولا در 8 می1886 توسط دکتر جانز پمبرتون وارد لغات روزمره شد. کوکاکولا در اولین سال تولید روزانه تنها 9 بطری نوشابه میفروخت ولی به تدریج گسترش پیدا کرد تا اینکه در سال 1895 اولین کارخانه کوکاکولا در دالاس واقع در تگزاس آمریکا به بهرهبرداری رسید. از آن پس، انواع دیگر کولا مانند پپسیکولا و... تولید و وارد بازار مصرف شدند.
دی اکسید کربن+ اسید+ شکر
در ساخت نوشابه از مواد مختلفی استفاده میشود که خوردن آنها به صورت جداگانه کمی وحشتناک به نظر میرسد! از جمله مهمترین مواد تشکیلدهنده نوشابه به موارد زیر میتوان اشاره کرد:
- دی اکسید کربن: احتمالاً نام آب گازدار را روی بطریهای نوشابه دیدهاید. این گازی که از آن نام برده میشود، اغلب دی اکسید کربن(همان گاز کربنیک خودمان) است که با فشار وارد بطری میشود و وقتی در بطری را باز میکنید، فشار برداشته میشود و به صورت حباب خارج میشود.
- شکر: اغلب نوشابهها به کمک شکر یا شیره ذرت شیرین میشوند ولی استفاده از شیرینکنندههای مصنوعی از زمان جنگ جهانی دوم آغاز شد. اولین دسته از این شیرینکنندهها ساخارین بود که بعدها در سال 1970 بعد از اینکه اثبات شد، سرطانزا است، مصرف آن ممنوع شد و آسپارتام و...جای آنرا گرفت. البته بحث و بررسی در مورد فواید و خطرات شیرینکنندههای مصنوعی همچنان ادامه دارد.
- اسید: معروفترین اسیدهای به کار رفته در نوشابه اسید سیتریک و اسید فسفریک هستند. مزه تیزی که به دنبال نوشیدن کولا احساس میکنید، ناشی از همین اسیدها است.
- کافئین: این ماده که در بسیاری از نوشابهها وجود دارد، به عنوان یک عامل محرک روی قلب و سیستم اعصاب مرکزی اثر میگذارد و باعث افزایش تمرکز و هوشیاری میشود. کافئین به طور موقت فشار خون را بالا میبرد ولی در مورد اثرات درازمدت آن روی فشار خون هنوز یافته قابل استنادی وجود ندارد. اضطراب، احساس ناراحتی در شکم، اختلال خواب و...از سایر عوارض کافئین هستند.
زیبایی اندام فقط در 15 دقیقه |
|
فعالیت های ورزشی قدرتی در قوی نگه داشتن استخوان ها و جلوگیری از شکستگی ها موثرند. اگر شما برای کم کردن وزن تان، روزی چند کیلومتر پیاده روی می کنید یا روی دوچرخه های ثابت عرق می ریزید، بد نیست بدانید که راه بهتر و ساده تری هم برای کم کردن وزن اضافه و رسیدن به تناسب اندام وجود دارد. این روش، «تناسب اندام با حرکات آهسته» نام دارد. با این برنامه، شما حرکات قدرتی را در سرعت های فوق العاده آهسته ای انجام می دهید. شما فقط با انجام این حرکات به مدت 15 دقیقه و 2 روز در هفته به نتایج سریعی دست خواهید یافت. حتماً می پرسید که چگونه چنین چیزی ممکن است؟ با انجام دادن حرکات آهسته و کنترل شده ای که عضلات شما را از انرژی خالی می کند، شما مقداری عضله به دست می آورید که به شما کمک می کند چربی بدنتان را کم کنید. شما می توانید این برنامه را که از نظر زمانی به نفع شماست، در خانه انجام دهید. با دو بار در هفته این برنامه را شروع کنید. پس از پنج هفته برنامه را به فقط یک بار در هفته کاهش دهید. دیگر هرگز نخواهید گفت که برای ورزش وقت ندارید! رموز حرکات آهسته: مهم ترین چیزی که هنگام انجام حرکات آهسته باید به خاطر بسپارید، این است که باید عضلات خود را به کار بگیرید؛ ولی میزان تحرک نباید زیاد باشد. در واقع سرعت شما باید آن قدر کم باشد که اولین اینچ 2/54 (سانتی متر) حرکتتان 3 ثانیه طول بکشد و هر اینچ بعدی یک ثانیه. نکات زیر را نیز به یاد بسپارید: وزنه و یا بدنتان را با آهسته ترین سرعت ممکن جابه جا کنید، فکر کنید که دارید یک نوزاد را بر می دارید. در هر جهت حرکت، به آهستگی تا 10 بشمارید. به دنبال کیفیت باشید و نه کمیت. فقط به تعدادی که می توانید به فرم صحیح حرکات را انجام دهید، آن ها را تکرار کنید. تنها یک سری از هر حرکت را انجام دهید. اگر احساس می کنید که بیشتر می توانید انجام دهید، احتمالاً یا خیلی سریع حرکات را انجام می دهید و یا وزنه خیلی سبک است. از وزنه های مناسب با اندامتان استفاده کنید و به تدریج وزنه یا مقاومت را افزایش دهید. نفستان را نگه دارید. شما برای سوخت رسانی به عضلاتتان، احتیاج به اکسیژن دارید. 1. حرکت شنا عضلاتی که به کار گرفته می شود: عضلات پشت بازو و عضلات سینه ب. با حداکثر آهستگی ممکن، آرنج هایتان را خم کنید و بدنتان را آن قدر پایین بیاورید تا صورتتان به بالش برسد. با گذشت زمان، با سرعت های کمتر و کمتری به پایین حرکت کنید. عضلاتی که به کار گرفته می شود: عضلات چهار سر پا. در حالی که پاهایتان فاصله ی مناسب و راحتی از دیوار دارد، کمر و شانه هایتان را به دیوار تکیه بدهید. توجه داشته باشید که پاهایتان باید با دیوار فاصله داشته باشد و نباید به دیوار بچسبد. یک بالش را زیر باسن خود، روی زمین بگذارید و بالش دیگر را در دست بگیرید. بالا تنه تان را بر روی دیوار به طرف پایین بسرانید تا جایی که زانوهایتان 90 درجه خم شوند. سپس بالشی را که در دست دارید پشت شانه هایتان بگذارید و قسمت پایین پشتتان را به دیوار و پاشنه هایتان را به زمین فشار دهید. تا آن جا که می توانید ادامه دهید. وقتی که خسته شدید، پشتتان ممکن است از دیوار دور شود و بالش به زمین بیفتد. این علامت آن است که حرکت را به خوبی انجام داده اید. به آهستگی بر روی بالش زیرتان بنشینید. برای پیشرفت، زمان حرکت را افزایش دهید و یا در دست هایتان وزنه بگیرید. 2. پرس شانه عضلاتی که به کار گرفته می شود: شانه ها و عضلات سه سر بازو. الف: بر روی صندلی بنشینید و یک بالش را پشت شانه تان بگذارید. قسمت پایین پشتتان را به صندلی فشار دهید. در حالی که بازوهایتان به تنه شما چسبیده اند، آرنجتان را خم کنید. دو وزنه را به صورتی در دست بگیرید که وزنه ها در سطح شانه هایتان قرار گیرند. توجه داشته باشید که کف دست هایتان باید رو به هم باشند. اکنون آرنج هایتان را در جهت رو به رو و بالا باز کنید. مرتبه ی بعدی این حرکت را آهسته تر انجام دهید. هنگامی که توانستید 8 حرکت را انجام بدهید، وزن وزنه ها را بیشتر کنید. عضلاتی که به کار گرفته می شود: پهلو های تنه. الف. در حالی که ایستاده اید زانوی راست خود را روی بالشی که بر روی صندلی قرار داده اید، بگذارید. پای چپتان باید کاملاً صاف باشد. سپس، از کمر به طرف جلو خم شوید، دست راست خود را هم روی همان صندلی بگذارید. یک وزنه در دست چپتان بگیرید و بازوی چپتان را به طرف زمین دراز کنید. پشت و گردن تان باید صاف و در موازات زمین باشد. به زمین نگاه کنید نه به طرف جلو. 5. نرمش قدرتی کمر عضلاتی که به کار گرفته می شود: عضلات شکم. الف. بر روی پشتتان بخوابید، زانوها را خم کرده، کف پاها را بر روی زمین قرار دهید. بازوهایتان را نیز بر روی زمین و در امتداد بدنتان بگذارید و سرتان را بر روی یک بالش قرار دهید. کمرتان را به طرف زمین فشار دهید. ب. با حداکثر آهستگی ممکن، زانوهایتان را به طرف بالا و نزدیک قفسه ی سینه تان بکشید (در واقع، پاهای خود را در سینه جمع کنید). سپس، باز هم به آهستگی آن ها را به نقطه ی شروع برگردانید. در حالی که کمرتان صاف روی زمین قرار گرفته، بیشترین تعداد حرکتی را که می توانید، انجام دهید. اگر بتوانید بیش از 8 حرکت انجام دهید، یعنی این که خیلی سریع دارید این کار را می کنید و باید سرعت خود را کاهش دهید. 6. بالا بردن پاشنه عضلاتی که به کار گرفته می شود: ساق و مچ پا. الف. با نوک پاهایتان بر روی یک پله بایستید؛ به طوری که پاشنه های پایتان خارج از لبه ی پله قرار گیرد و آزاد باشد. با یک دست نرده ی کنار پله و با دست دیگرتان یک وزنه را بگیرید. برای این که گرم شوید، سه بار با سرعت معمولی بر روی نوک پایتان بلند شوید و پایین بروید. سپس، با حداکثر آهستگی ممکن بر روی نوک پاهایتان بلند شوید ب. پاشنه هایتان را با سرعتی بسیار آهسته تر پایین بیاورید تا هنگامی که از سطح پله پایین تر بیایند. مجدداً بر روی پاهایتان بلند شوید و حرکت را تکرار کنید. 7. دمبل زدن روی صندلی عضلاتی که به کار گرفته می شود: عضلات دو سر بازویی. الف. در حالی که بر روی صندلی به طور صاف نشسته اید، کمی شانه یتان را به طرف جلو خم کنید و یک بالش را پشت شانه هایتان بگذارید. دست هایتان را در کنار بدن خود به صورت آویزان قرار دهید و در حالی که با هر دست وزنه ای را گرفته اید، آرنج هایتان را خم کنید و وزنه ها را مقابل شانه هایتان بیاورید. ب. با حداکثر آهستگی ممکن، در حالی که دست ها و آرنج هایتان نزدیک بدنتان است، آرنج هایتان را صاف کنید. این حرکت را به تعدادی که می توانید و بسیار آهسته تکرار کنید. اگر پشتتان را خم کنید و بالش جا به جا شود دیگر کافی است؛ زیرا به معنی آن است که خسته شده اید. اگر توانستید 8 حرکت را بدون مشکل انجام دهید، وزن وزنه هایتان را بیشتر کنید. عضلاتی که به کار گرفته می شود: عضلات باسن. در چارچوب در بایستید، به صورتی که پاهایتان به اندازه ی عرض شانه باز باشد. با دو دست یکی از چارچوب ها را محکم بگیرید. در حالی که با دست هایتان، سانتی متر به سانتی متر، به طرف پایین چارچوب در را می گیرید، زانوهایتان را به آهستگی خم کنید. هنگامی که زانوهایتان 90 درجه خم شدند، 2 تا 3 ثانیه صبر کنید و سپس به آهستگی به وضعیت ایستاده برگردید. تا 8 بار این حرکت را انجام دهید. از آن جایی که انجام این برنامه فقط 15 دقیقه طول می کشد، می توانید به سادگی آن را به برنامه ی پیاده روی روزانه تان متصل کنید: در روزی که حرکت را انجام می دهید، پس از انجام حرکات بیرون بروید و پیاده روی کنید؛ زیرا قلب خون شما را بهتر به جریان می اندازد و به عضلات شما در بازسازی خود، پس از فشاری که متحمل شده اند، کمک می کند. کارآیی زیاد: شما با انجام دادن آهسته تر حرکات (تعداد تکرار کمتر) عضلات خود را زودتر خسته می کنید و وقت کمتری صرف حرکات ورزشی می کنید. سوختن سریع تر چربی ها: عضلات بیشتر از چربی ها کالری می سوزانند و متابولیسم را در بدن شما سریع می کنند. هر برنامه ی ورزشی قدرتی، نسبت عضله به چربی شما را بهبود خواهد بخشید. برنامه ورزشی ایمنی تر: حرکات آهسته شما را مجبور می کنند که از عضلات خود استفاده کنید و نه از نیروی حرکتی و بنابراین از احتمال آسیب دیدن کاسته می شود. انعطاف پذیری: با این روش، شما مفاصل خود را در تمام محدوده ی حرکتی شان به آهستگی حرکت می دهید. |