خودم تنها ، تنها دلم
چو شام ِ بی فردا دلم
چو کشتی بی ناخدا
به سینه دریا دلم !!!
تو ای خدای مهربان
تو ای پناه بی کسان
به سنگ غم مشکن دگر
چو شیشه ء مینا ، دلم
تو هم برو ای بی وفا !!!
مبر بر لب نام ِ مرا
دل تنگم بیگانه شد
نمی خواهد دیگر تو را !!
نشانِ من دیگر مجو
حدیثِ دل دیگر مگو
دلم شکسته زیر پا
نمی خواهد دیگر تو را !!!
تو ای خدای مهربان
تو ای پناه بی کسان
به سنگ غم مشکن دگر
چو شیشه ء مینا ، دلم .
ای آفتاب ِ به شب مبتلا ، خدا حافظ
غریب واژه دیر آشنا ،خدا حافظ
به قله ات نرسانید بخت کوتاهم
بلند پایهء بالا بلا ،خدا حافظ
تو ابتدای خوش ماجرای من بودی
ای انتهای بدِ ماجرا ،خدا حافظ
به بسترت نرسیدند کوزه های عطش
سرابِ تفتهء چشمه نما ، خدا حافظ
« میان ماندن و رفتن درنگ می کُشَدَم »
بگو سلام بگویم - و یا خدا حافظ -
اگر چه با تو سرشتند سرنوشت مرا !!
ولی برای همیشه تو را ، خدا حافظ
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |