یکشنبه 87 خرداد 26 , ساعت 1:52 عصر
نکند شقایقی را که سروده ام تو هستی
نه? تو بهتر از شقایق به کلام من نشستی
به دلم سپرده بودم که ز عاشقی حذر کن
تو مگر که فال ما را به کدام سبزه بستی
به قفس رمیده بودم ز عذاب بی وفائی
که تو با نگاه نازت قفس مرا شکستی
ز کدام قبله آئی که به رنگ لاله هائی
ز کدام سبزه هستی که ترا نچیده دستی
به دلم چنان نشستی که خطا نکرده مستم
دگر از خدا چه خواهم پس از این سرور مستی
اگرم تو یار باشی غزلی ز جان سرایم
که قدم قدم بنفشه بدمد زخاک هستی
سفری به باغ خواهم که سلام صبح گویم
به نسیم سبز رنگی که پیام آن تو هستی
به غروب می رسیدم که تو چون سحر دمیدی
بدم ای طلوع روشن که مرا ز غم گسستی
عمید رضا مشایخی
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |