دید کلی

درخت چای گیاهی است همیشه سبز که در طبیعت و به حال وحشی ارتفاع آن به 6 تا 7 و گاهی به 15 متر می‌رسد. نام علمی چای که مورد قبول بیشتر گیاه شناسان است Camellia sanensis و گاهی Camellia teiferaبرای هر دو نوع چای سیاه و چای سبز می‌باشد کاملیا نیز مانند چای درختچه همیشه سبز و از نظر اکولوژی کاملا شبیه به درخت چای می‌باشد.

موطن اصلی چای و انتشار آن در سایر ممالک

درخت چای که اصل آن از چین است و اول به عنوان دارو مصرف می‌شد ولی از قرن 6 میلاد به بعد در چین به عنوان آشامیدنی و برای رفع تشنگی و خستگی مورد استفاده قرار گرفته است. شناسایی چای در اروپا تقریبا از اوایل قرن 17 شروع شد وبه تدریج در ممالک هلند ، آلمان ، فرانسه ، انگلستان ، روسیه و بالاخره در 1690 در ممالک متحده آمریکایی شمالی مصرف آن رواج گرفت. از نظر کاشت و مصرف چای چین اولین محلی است که این گیاه در آنجا کاشته شده و به مصرف رسیده است و از این کشور به سایر نقاط برده شده است.

مشخصات گیاهشناسی درخت چای

برگ درخت چای که از نظر اقتصادی و بهره برداری قسمت اصلی این گیاه را تشکیل می‌دهد همیشه سبز است و دارای شکل کشیده نوک تیز بوده و کناره آن دارای دندانه‌های ریز است و برگها بطور متناوب اطراف شاخه قرار گرفته‌اند. موقعی که برگها کوچک و جوان هستند پوشیده از کرکهای سفید ولی برگهای مسن صاف ، براق و بدون کرک می‌باشند. گلهای درخت چای بطور خوشه‌ای و مجتمع و یا تک گل در بغل برگ ظاهر می‌شوند و دارای 5 گلبرگ و 5 تا 7 کاسبرگ و تعداد زیادی پرچم هستند. تخمدان دارای 3 تا 4 حفره بوده که درکدام از یک تا 4 دانه مشاهده می‌شود میوه چای یک کپسول است.

ترکیب شیمیایی برگ چای

مواد متشکله برگ چای عبارتند از مواد سلولزی ، مواد صمغی ، دکسترین ، پکتین ، مواد چربی ، مواد مومی ، نشاسته ، قند ، اسید گالیک ، اسید اگزالیک ، کورستین ، مواد پروتئینی ، الیاف ، مواد معدنی ، تانن ، کافئین یا تئین ، ترکیبات معطر و بالاخره دیاستاز.

آب و هوای مطلوب چای

درخت چای جزء گیاهان مناطق گرمسیر مرطوب می‌باشد یعنی در نواحی که معمولا مقدار گرما هیچگاه به صفر درجه نمی‌رسد و نزولات آسمانی نیز سالیانه در حدود 1800 تا 2000 میلیمتر است. این گیاه تا اندازه‌ای مقاوم به سرما بوده و بدین ترتیب اگر سرما با برف همراه باشد بطوری که برف بوته‌ها را بپوشاند تا 5درجه سرما را تحمل می‌کند.

تنها عامل محدود کننده سطح کاشت چای علاوه بر نوع خاک ، رطوبت هوا و مقدار بارندگی سالیانه محل کاشت می‌باشد. رطوبت زیاد مورد نیاز بوته چای بیشتر در رطوبت هوا می‌باشد تا رطوبت در خاک. از این نظر زمین باید نم باشد. اراضی سنگین و باتلاقی برای کاشت و دادن محصول به هیچ عنوان خوب نیست. رطوبت زاید در اطراف ریشه باعث پوسیدن آن شده و گیاه را از بین می‌برد.

خاک مطلوب چای

بوته چای گیاهی است فرار از آهک بنابراین از نظر واکنش شیمیایی چای را باید در خاکهای ترش (اسیدی) کاشت. حد اسیدیته خاک برای این محصول در حدود 5.5 است و هر گاه PH از این مقدار تجاوز کرد و یا کمتر شد باید با وسایل مناسب میزان اسید خاک را به 5.5 رساند. هر گاه اسیدی خاک زیادتر از این مقدار شد با دادن کودهای قلیایی و یا مخلوط کردن آهک به مقدار مناسب میزان اسیدی خاک را اصلاح می‌کنند.

هر گاه PH بیشتر از این مقدار شد با مخلوط کردن مقداری گرد گوگرد که ممکن است تا 600 کیلو در هکتار برسد اسیدی خاک را به حد لازم زیاد می‌کنند. مناسب‌ترین خاک برای کاشت چای اراضی شنی و رسی فاقد آهک یا هر ماده قلیایی دیگر می‌باشد که مقدار زیادی مواد هوموس دارا باشد.

کود مورد استفاده

کودهای ازته نشین بیش از هر نوع کود دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد علاوه بر کودهای ازته ، کلیه املاح ازت و فسفر و پتاس نیز برای تقویت گیاه لازم می‌باشد و یکی دیگر از کودهایی که از نظر قیمت نسبتا ارزان است و از نظر اصلاح خواص فیزیکی و شیمیایی زمین نیز مورد توجه می‌باشند کود سبز است. کود سبز علاوه بر اینکه تولید هوموس کرده و مقدار قابل توجهی ازت به زمین می‌دهد همچنین در فصل تابستان که تابش و حرارت آفتاب زیاد است برگ بوته‌های چای را از سوختن در مقابل آفتاب حفظ می‌کند.

ادیاد درخت چای

ازدیاد نهال چای به چند طریق انجام می‌گیرد یکی بوسیله تولید مثل جنسی یعنی با کاشت بذر چای در خزانه و دیگری بوسیله غیر جنسی که عبارت است از ازدیاد بوسیله قلمه و خواباندن شاخه و در بعضی موارد استثنای ازدیاد بوسیله پیوند.

مقدمه

نوشیدنی قهوه نوعی نوشیدنی گرم است که از دانه برشته شده قهوه که از گیاه قهوه بدست می آید، تهیه می شود.
این نوع نوشیدنی همچون چای، جایگاه خاصی در انواع نوشیدنی های گرم دارد. با اضافه نمودن مواد مختلف به نوشیدنی قهوه و همچنین با روش های مختلف دم کردن آن، انواع متفاوتی از این نوع نوشیدنی را تهیه می کنند.

روش های مختلف دم کردن قهوه

برای تهیه نوشیدنی قهوه، قهوه را می توان به صورت های مختلف دم کرد. تمام این روش ها را به چهار دسته کلی تقسیم بندی نموده اند که تفاوت این روش ها تنها به این نکته بستگی دارد که چگونه آب را به قهوه اضافه می کنند.

جوشاندن

یکی از روش های قدیمی دم کردن قهوه که هنوز در خاور میانه، آفریقای شمالی، ترکیه و یونان به کار می رود، این است که قهوه را به همراه آب، داخل قوری می ریزند و اجازه می دهند که آرام به جوش آید. این نوع قهوه را گاهی شیرین مصرف می کنند. برای این کارچند حبه قند داخل قوری می ریزند و می گذارند تا همراه قهوه به جوش آید. گاهی به این قهوه هل هم اضافه می کنند.

قهوه ترک به این روش تهیه می شود. قهوه بدست آمده، نوشیدنی غلیظی است که رویش کف دارد و پودر قهوه هم در ته فنجان، ته نشین شده است.

تحت فشار قرار دادن

قهوه اسپرسو ، با تحت فشار قرار دادن آب داغ تهیه می شود. این روش برای تهیه انواع نوشیدنی های قهوه به کار می رود. قهوه اسپرسو طعم متمایزی داشته و به علاوه رویش ماده خامه مانندی جمع می شود.

در این روش از نوعی قوری که سه بخش دارد استفاده می کنند. در قسمت پایینی، آب می ریزند. پس از آن که آب به جوش می آید، با فشار وارد قسمت میانی می شود که پودر قهوه در آن قسمت قرار دارد. در نهایت، نوشیدنی قهوه در قسمت بالایی قوری جمع می شود. معمولاً قوری را روی گاز می گذارند تا عملیات تهیه قهوه صورت گیرد.

کمک گرفتن از نیروی جاذبه

روشی دیگر برای تهیه ی نوشیدنی قهوه، قرار دادن پودر قهوه داخل یک صافی است که آب جوش قطره قطره روی قهوه می چکد. طعم این قهوه به میزان آب و قهوه بسیار بستگی دارد. اما کلاً طعم قهوه اسپرسو از این قهوه بهتر است. در این روش با استفاده از نیروی جاذبه، آب از میان پودر قهوه عبور می کند و قهوه خوش طعمی را ایجاد می نماید.

خیس کردن

در این روش از استوانه ای شیشه ای که دارای پیستون صافی داری است استفاده می کنند. قهوه و آب جوش در استوانه با هم مخلوط می شوند (معمولاً به مدت چند دقیقه) قبل از آن که پیستون که به شکل فویل است، پایین بیاید. در این هنگام نوشیدنی قهوه در قسمت بالایی آماده ریختن است.

قهوه های کیسه ای نسبت به چای کیسه ای کمیاب ترند. این امر به دلیل آن است که در تهیه ی قهوه کیسه ای باید مقدار زیادی قهوه آسیاب شده (نسبت به چای به کار رفته در چای کیسه ای) به کار برد که از نظر اقتصادی برای تولید کنندگان این محصولات، با صرفه نمی باشد.

در تمام این روش ها از مخلوط آب جوش با قهوه آسیاب شده (دانه قهوه ای که برشته و آسیاب شده است) استفاده می شود. پودر قهوه یا پشت صافی باقی می ماند یا همراه نوشیدنی داخل فنجان ریخته می شود. میزان ریز بودن دانه قهوه بستگی به نوع نوشیدنی دارد که قرار است با آن تهیه شود.

دستگاه های برقی تهیه قهوه، آب را جوش می آورند و سپس مواد لازم را بدون این که لازم باشد انسان کمک زیادی کند، با هم مخلوط می کنند. این دستگاه ها بر اساس برنامه زمان بندی خاصی عمل می کنند. افرادی که در تهیه نوشیدنی قهوه مهارت دارند، دانه های سبز قهوه خام و دم کردن آنها به روش سنتی را ترجیح می دهند.

انواع نوشیدنی قهوه

قهوه تلخ: نوعی قهوه ی دم کرده است که بدون شکر، شیر و دیگر مواد افزودنی مصرف می شود.

شیر قهوه: قهوه ای است که پس از تهیه ی آن، شیر و گاهی شکر اضافه می کنند.

کاپوچینو: نوعی اسپرسو است که با شیر کف کرده و گاهی شکر و کاکائو تهیه می شود.

قهوه معطر: در برخی کشورها، به نوشیدنی قهوه مواد مختلفی اضافه می نمایند. شکلات یکی از مرسوم ترین این مواد است که یا روی قهوه آماده شده می پاشند یا همراه با قهوه هنگام دم کردن، مخلوط می کنند. البته از برخی ادویه جات از جمله دارچین، جوز هندی، هل و.. هم برای معطر نمودن قهوه استفاده می کنند.

قهوه یونانی یا قهوه ترک: این نوع قهوه را با جوشاندن پودر بسیار ریز قهوه در آب تهیه می کنند. این نوع قهوه را داخل قوری مسی که دسته بلندی دارد و سر آن باز است درست می کنند. زمانی که قهوه را داخل فنجان می ریزند، صافی نمی گذارند و بنابراین، پودر قهوه که دیگر به تفاله قهوه تبدیل شده است هم داخل فنجان می ریزد. معمولاً فنجان را تا مدتی حرکت نمی دهند تا این پودر قهوه کاملاً ته نشین شود. گاهی به این نوع قهوه ادویه و شکر هم اضافه می کنند.

قهوه فوری

قهوه فوری پودری است که قابل حل شدن در آب یا شیر می باشد. این نوع قهوه به روشی بسیار متفاوت از قهوه هایی که در بالا در موردشان توضیح داده شد، تهیه می شوند. البته این نوع قهوه مسلماً طعم قهوه هایی که برای درست کردن آنها زمان صرف می شود، را ندارد. برخی این نوشیدنی را غیر قابل تحمل به شمار می آورند و بعضی عقیده دارند که جانشین خوبی برای نوشیدنی قهوه واقعی است. برخی هم اعتقاد دارند که این نوشیدنی، اصلاً قهوه نیست و نوعی نوشیدنی خاص خود می باشد.

جنبه های اجتماعی نوشیدنی قهوه

کشورهای آمریکا، آلمان و فنلاند به ترتیب، بیشترین میزان مصرف قهوه را دارند. در کانادا و اروپا هم این نوشیدنی رایج است و بسیاری از رستوران ها تخصص ویژه ای در تهیه ی این نوشیدنی دارند.
در این رستوران ها چای، انواع ساندویچ، انواع کیک و کلوچه و دیگر انواع اسنک هم عرضه می شود. افرادی که این نوشیدنی را خیلی دوست دارند، معمولاً در پیک نیک ها و یا مسافرت ها قهوه را آماده نموده و داخل فلاسک که تا مدتها آن را گرم نگه می دارد با خود می برند.

در برخی کشورها، مخصوصاً شمال فرانسه، نوشیدنی قهوه جایگاه خاصی در عصرانه دارد. افراد، دوستان و افراد فامیل خود را به عصرانه دعوت می کنند و به عنوان عصرانه، به آنها قهوه با کیک می دهند. معمولاً این کیک ها را خانم ها خود در خانه تهیه می کنند.

البته از قهوه در وعده صبحانه هم بسیار زیاد استفاده می کنند.

مواد محرک موجود در قهوه

همان طور که می دانید، قهوه دارای کافئین بوده که نوعی ماده محرک محسوب می شود. بنابراین معمولاً برای صبحانه و هنگام کار، از این نوع نوشیدنی استفاده می کنند (چون کافئین خاصیت از بین بردن حالت خواب آلودگی دارد). دانش آموزان و دانشجویان هم در شب های امتحانات، از این نوشیدنی استفاده می کنند که قدرت تمرکزشان بالا رود. کارمندان هم وقتی خسته می شوند و احساس می کنند که برای ادامه کار دیگر انرژی ندارند، با خوردن یک فنجان قهوه انرژی خود را باز می یابند.

قهوه بدون کافئین، نوعی قهوه است که کافئین موجود در آن را با استفاده از آب یا یک حلال دیگر، مثلاً تری کلرو اتیلن گرفته اند.

قهوه به عنوان نوعی کود

تفاله نوشیدنی قهوه کود خوبی محسوب می شود، چون میزان نیتروژن آن بسیار بالاست. نیتروژن بخش عمده RNA و DNA و همچنین پروتئین را تشکیل می دهد که گیاهان برای رشد خود، به این مواد نیاز اساسی دارند. پودر قهوه پتاسیم، فسفر و بسیاری از مواد لازم برای رشد گیاه را هم در بر می گیرد. بسیاری از باغبان ها به این نتیجه رسیده اند که با اضافه کردن پودر قهوه به خاک، گل های رز بزرگ و خوشرنگ می شوند.

خطر نوشیدن قهوه برای سلامتی

کافئین موجود در قهوه می تواند فرد مصرف کننده را معتاد کند یا احتمال خطر ابتلا به بیماری های قلبی را افزایش دهد. افرادی که از این نوشیدنی زیاد مصرف می کنند، همگی نوعی حالت عصبی را پس از مصرف زیاد قهوه بیان می کنند. در سال های اخیر، تحقیقات نشان داده اند که مصرف چای، به مراتب کم ضررتر و سالم تر از مصرف قهوه است. البته چای هم کافئین دارد، اما مقدار این کافئین کمتر است.

تحقیقات مختلفی در زمینه ضررهای نوشیدن قهوه صورت گرفته است. برای مثال، تحقیقی که در فوریه سال 2003 م در کشور دانمارک بر روی 18.478 زن باردار که میزان مصرف قهوه آنها در دوران بارداری شان زیاد بود صورت گرفت، نشان داد که احتمال مرده به دنیا آمدن نوزاد در مادرانی که هنگام بارداری قهوه زیاد می نوشیدند (تقریبا 4 تا 7 فنجان در روز) بسیار بیشتر از مادرانی است که از این نوشیدنی خیلی کم استفاده می کنند.

تحقیقی که در سال 2004 انجام شد نشان داد که مصرف بیش از یک فنجان قهوه در روز، سبب افزایش التهاب و حالت برافروختگی می شود. در نتیجه این حالت، مصرف قهوه تأثیر مضاعفی بر عروق قلبی می گذارد.

تعریف

نوشابه، نوعی نوشیدنی شیرین گازکربنیک دار است که به عنوان نوعی نوشیدنی خنک و معمولاً برای برطرف نمودن تشنگی و یا به همراه غذا، مورد استفاده قرار می گیرد. اغلب نوشابه ها حاوی کافئین هستند. در برخی مناطق به دلیل گاز موجود در نوشابه مثل کالیفرنیا و فلوریدا، به آن سودا (بی کربنات دو سود) می گویند. در اکثر مناطق کانادا، به نوشابه پاپ می گویند. معمولاً پاپ، نوشابه ایست که درون بطری قرار دارد؛ در حالی که سودا درون قوطی می باشد. البته در بیشتر نقاط دنیا به این نوع نوشیدنی، همان نوشابه می گویند.



برای طعم دادن به نوشابه از وانیل، دارچین، کارامل و همچنین اسانس انواع مرکبات، مخصوصاً پرتقال و لیمو ترش استفاده می کنند. از آنجا که بخش اعظم نوشابه آب بوده و سایر مواد افزودنی، بخش ناچیزی دارند، این نوشیدنی را نوشابه نام نهاده اند.

نوشابه ها اغلب کافئین دار هستند. البته انواعی از آن بدون کافئین هم تهیه می شوند. نوشابه ها را با شیره ی ذرت یا شکر شیرین می کنند. برای تهیه ی نوشابه های رژیمی، از مواد شیرین کننده مصنوعی همچون ساخارین استفاده می کنند که این مواد، اگرچه مزه شیرینی ایجاد می کنند، اما کالری یا مواد مغذی ندارند و سبب چاقی هم نمی شوند.

معروف ترین کارخانجات تولید نوشابه در جهان، پپسی و کوکا کولا هستند که محصول خود را به تمام نقاط دنیا صادر می کنند و همچنین در بسیاری از نقاط دنیا شعبه دارند.

در سال 2002م، نوشابه ای به نام نوشابه مکه (مکا کولا)، در فرانسه مخصوص مسلمانان تولید شد. گفته می شود که کارخانه تولید این نوشابه، ایده ی خود را از کارخانه ی نوشابه ایرانی زمزم، گرفته است. بخشی از سود حاصل از فروش این نوشابه به عنوان کمک های محلی، برای کمک به مردم فلسطین مورد استفاده قرار می گیرد.

چند نمونه نوشیدنی که در ایران هم تهیه می شود

• سینالکو: آلمانی، نوعی لیمو ترشناد که در ایران، انواع طعم های آن یافت می شود.
• زمزم: کشور ایران، این نوشابه را در طعم های مختلف تهیه نموده است. کارخانه زم زم، یکی از بزرگ ترین کارخانجات تولید نوشابه در ایران می باشد.
• میریندا: اسپانیایی، که معمولاً طعم آن پرتقالی است.
• سون آپ: آمریکایی، معمولاً لیمویی است.
• کانادا درای: کانادایی
• کوکا کولا: آمریکایی
• فانتا: نوشابه ای که کارخانه کوکا کولا آن را تهیه می کند.
• پپسی: آمریکایی

تعریف

منظور از نوشیدنی، انواع مایعاتی است که مخصوص مصرف انسان تهیه می شود.
ماده ی اصلی انواع نوشیدنی ها، معمولاً آب می باشد. البته آب خود یکی از مهم ترین مایعات نوشیدنی محسوب می گردد.

انواع

انواع نوشیدنی ها عبارتند از:

• آب که شامل آب لوله کشی شهری یا انواع آب های معدنی می شود که داخل بطری به فروش می رسند.
• آب میوه یا آب سبزیجات که یا به صورت تازه مصرف می شوند و یا از آنها کنسانتره تهیه می کنند و پس از مخلوط نمودن با آب، مورد مصرف قرار می دهند.
• نوشیدنی های حاوی گازکربنیک که انواع نوشابه جزو این دسته قرار می گیرند.
• نوشیدنی های داغ چای، نوشیدنی قهوه و شکلات داغ که جزو نوشیدنی های داغ محسوب می شوند.
• فراورده های لبنیاتی از جمله شیر و دوغ و همچنین شیر کاکائو. البته شیر و شیر کاکائو را هم به صورت سرد و هم داغ، مصرف می نمایند. شیر موز، شیر بادام، شیر هویچ و دیگر فراورده های تهیه شده با شیر، در این دسته قرار می گیرند.

در کشور ژاپن، نوشیدنی هایی که حاوی گازکربنیک نیستند، بخش اعظم تولیدات نوشیدنی را در احاطه خود گرفته اند. از جمله می توان به تولید چای و چای سبز که داخل بطری عرضه می شوند اشاره نمود. همان طور که می دانید، چای سبز برای سلامتی بسیار مفید می باشد. همچنین نوشیدنی قهوه، هم داخل بطری و هم داخل قوطی عرضه می شود. در این کشور، تولید نوشیدنی های دارای گازکربنیک زیاد نیست؛ آن هم به دلیل مضراتی است که نوشابه های گازدار سبب می شوند. کارخانجات کوکا کولا و پپسی، بیشتر از یکی دو دهه نیست که در کشور ژاپن، فعالیت تولیدی خود را آغاز نموده اند.

بازار نوشیدنی

جهت شیرین نمودن برخی از انواع نوشیدنی در قدیم، تنها از سوکورز استفاده می شد؛ اما امروزه به منظور کاهش هزینه ها از شیره ی ذرت برای شیرین کردن استفاده می شود که از نظر اقتصادی مقرون به صرفه است. البته در خیلی جاها، هنوز هم شکر به کار می رود.
رقابت تولید کنندگان عرصه تولید نوشیدنی، مخصوصاً انواع آب میوه و نوشابه، آن قدر زیاد است که برخی به این رقابت، عنوان جنگ نوشیدنی داده اند.

نوشیدنی های رژیمی

در سال های اخیر، تقاضا برای نوشیدنی هایی که حاوی مواد قندی نباشند بالا رفته است. چون نوشیدنی هایی که حاوی شکر و یا شیره ذرت باشند، سبب چاقی و دیگر انواع بیماری ها می شوند. شکر، همچون دیگر انواع هیدرات های کربن، تولید هورمون انسولین را تحریک نموده و این امر، خود سبب ذخیره ی چربی می گردد. نوشیدنی های رژیمی را با استفاده از مواد شیمیایی همچون ساخارین، شیرین می کنند. این مواد سبب مزه شیرین می شوند؛ اما تولید انسولین را تحریک نکرده و همچنین کالری و یا مواد مغذی هم ندارند.

طالبی که آمریکائیها آنرا cantaloupe می نامند و در واقع یک خربزه می باشد. طالبی ها بیشتر در اروپا می رویند و دارای سطحی زبر و آبدارهستند که با سطح هندوانه هایی که در آمریکا می روید متفاوت است. طالبی ها از تمامی خربزه ها مغذی تربوده و به خانواده کدو تعلق دارند ؛ گاهی اوقات از نظرمواد غذایی بین کدوی زمستان و تابستان قرار دارند.



طالبی به اندازه کدوی تابستان مقادیر زیادی آب و مقدار کمی کالری و به اندازه کدوی زمستان ازقبیل کدو تنبل و گردوی سفید مقدار زیادی کاروتن بتا ، پتاسیم و ویتامین ث دارد.

طالبی در آب و هوای گرم و داغ بهتر رشد می کند. کالیفرنیا تولید کننده شماره 1 طالبی می باشد. در آغاز فصل رشد خربزه از ژوئن تا اکتبر دره San Joaquin در کالیفرنیای مرکزی 95 درصد طالبی های خریداری شده در آمریکای شمالی را تامین می کند. بیشترین صادرات ازمکزیک و آمریکای مرکزی بخصوص کاستاریکا ، گواتمالا و هندوراس می باشد.

انتخاب و نگهداری

تور دور طالبی باید به گونه ای باشد که تمامی سطح آنرا بپوشاند.از خری طالبی های کوچک با قطرکمتر5 اینچ و طالبی هایی که در سطحشان نقاط بزرگ طاس و نرم وجود دارد خودداری کنید با این همه بهتر است توری دورمیوه ازطرفی که میوه روی زمین قرارگرفته بی رنگ باشد. طالبی هایی را انتخاب کنید که دارای انتهای ساقه یا جوانه های نرم هستند این حالت بیانگرآن است که طالبی از ریشه گیاه بصورت طبیعی و با فشار بسیار کمی جدا شده است.

همچنین جستجو برای خربزه های خوش بو نیز مهم است چون معمولاً اگر خوش بو باشند خوش طعم نیزخواهند بود. خربزه ها باید سفت بوده و کمی خاصیت ارتجاعی داشته باشند نرم بودن زیاد از حد آن به معنی بیش از حد رسیده بودن آن است.این مسئله بخصوص در مورد انتهای ساقه صادق است که باید در برابر فشارخاصیت ارتجاعی داشته باشد اما نرم و له نباشد. مقدار زیاد آب داخل آن بدان معنی است که خربزه به علت اندازه آن سنگین می باشد. خربزه را تکان دهید اگر صدای آب را داخل آن شنیدید احتمالاً بیش از حد پخته است.ازخربزه هایی که دارای ترک ، پوسیدگی یا سایر علائم کیفیت پایین هستند اجتناب کنید.

خربزه ها پس از چیده شدن نیز می رسند اما مقدار شیرینی آنها افزایش نمی یابد. در دمای اطاق برای پخته شدن آنها به تا چهار روز زمان لازم است. چون آنها نسبت به اتیلن حساس هستند لذل در حضور میوه های تولید کننده اتیلن از قبیل موز و گلابی سریعتر رسیده می شوند.

خربزه ها را جز مواردی که بیش از حد رسیده یا برش خورده باشند داخل یخچال قرار ندهید. تمامی خربزه های رسیده باید در دمایی بین 40 تا 45 درجه فارنهایت نگهداری شوند و یک خربزه کاملاً رسیده را می توان تا سه روز در یحچال نگهداری کرد.دانه های داخل خربزه برش خورده را تا قبل از خوردن خارج نکنید چون آنها موجب حفظ رطوبت میـوه می شوند و برشهای آنها باید پوشانده شوند؛ اگرقبل ازخوردن ، آنها را به دمای اطاق برسانید همیشه طعمشان بهتر می شود. خربزه ها به خوبی یخ نمی زنند.

آماده سازی

پیشنهاد می شود قبل از برش دادن خربزه جهت از بین رفتن باکتریهای احتمالی خربزه را به خوبی بشویید.راهی آسان برای لذت بردن از این میوه برش دادن آن به دو قسمت ، خارج کردن دانه ها و خوردن نیمی یا یک چهارم آن ( بسته به اندازه آن) با قاشق چایخوری است.

برای مکعبی کردن طالبی آنرا از طول چهار قسمت کنید و قسمت قابل استفاده میوه را از غشاءبیرونی با یک چاقوی تیزبصورت ورقه جدا کنید سپس به اندازه های دلخواه خرد کنید.روش دیگر جدا کردن پوست خارجی با چاقوی بزرگ آشپزی و خرد کردن آن از درازا ( با پهنای دلخواه) و بعد خرد کردن آن ازپهلو می باشد.این روش زمانی خوب است که شما مقدار زیادی طالبی برای خرد کردن در اختیار دارید.

می توان گلوله هایی ازطالبی را بدون بریدن پوسته از نصف آن تهیه کرد. گلوله سازهایی در اندازه های مختلف در دسترس است که نه فقط برای طالبی بلکه برای سایر میوه ها کاربرد دارند. یک چرخش مچ دست و کمی گردش اشکال گرد زیبایی از میوه را به شما خواهد داد.

اگر بعد از بریده طالبی متوجه شدید کاملاً رسیده نیست می توانید با آب مرکبات ، کمی شکر و شاید زنجبیل شکری به آن طعم دهید.از طالبی خیلی رسیده برای تهیه سوپ طالبی سرد یا smoothie با قدری ماست ، عسل و آب پرتقال استفاده کرد.

پیشنهاد Tony

اگرگوشت خربزه برش خورده ظاهری آبدار یا شفاف داشته باشد احتمالاً بیش از حد رسیده است.

گونه های مختلف

طالبی ها به گونه خربزه تعلق دارند که دارای پوستی مشبک هستند و شامل خربزه های فارسی و سانتاکلاز می باشند که بر عکس خربزه های پوست صاف از جمله Honeydew،Crenshaw و Casaba می باشند. شکل بیضی مانند خاص آن دارای شبکه های برجسته و ماسه ای رنگ است که روی زمینه ای طلایی قرار دارند و گوشتی به رنگ نارنجی دارند.گونه های مختلف طالبی کالیفرنیا عبارتند از Top Mark, PMR 45, Hymark Mission.

ارزش تغذیه ای نخود



نام دیگر نخود، لوبیای گاربانزو( garbanzo bean ) می باشد. نخودفرنگی، عدس و نخود بصورت یکسال در میان و چرخشی با گندم و جو در یک زمین زراعتی- کشت می شوند. این حالت چرخشی باعث تقویت و تجدید نیتروژن در خاک می شود و دیگر نیازی به استفاده از کود نخواهد بود.
معمولاً نخود در زمین های حاشیه بین النهرین و مدیترانه شرقی کشت می شد و از آنجا به هند و سایر نقاط آسیای شرقی گسترش یافت.

جدول ارزش تغذیه ای نخود:

مقدار واحد یک چهارم لیوان یا 35 گرم پخته شده
در هر واحد
115 کالری
انرژی
5 کالری
انرژی حاصل از چربی
(درصد دریافت روزانه%)

75/1 گرم(1درصد)
چربی کل
0 گرم(0 درصد)
چربی اشباع
0
کلسترول
0
سدیم
19 گرم( 7 درصد)
کربوهیدرات کل
11 گرم(44 درصد)
فیبرغذایی
0 گرم
شکر
7 گرم
پروتئین
3 درصد
ویتامین A
2 درصد
ویتامین C
5 درصد
کلسیم
12 درصد
آهن

طرز تهیه و پختن نخود

از شب قبل آن را در آب خیس کنید. سپس به مدت 5/1 تا 2 ساعت آن را بجوشانید.
2 برابر مقدار نخود، آب بریزید.
کنسرو نخود در مغازه ها موجود است و به راحتی می توانید آن را تهیه کنید.
نخود را می توان در یک محل خنک و خشک برای مدت طولانی نگهداری کرد.


نکات تغذیه ای

نخود نیز مانند سایر حبوبات، فیبر بالایی دارد. فیبر محلول مانند یک برس زبر، سیستم گوارشی را پاک می کند. این نوع فیبر، گلوکز«قند) و کلسترول خون را کاهش می دهد. همچنین نیاز به انسولین را در افراد دیابتی کم می کند.
در بین گروه های غذایی؛ نخود، عدس و نخود فرنگی، پروتئین، کلسیم و آهن را به مقدار کافی و لازم برای رفع نیاز بدن فراهم می کنند.

کالری انسان را چاق نمی‌کند؛ چرا که هرگز نوعی غذا نیست. کالری فقط واحدی است برای اندازه‌گیری. با کالری چه چیزی را اندازه می گیرند؟ انرژی یا حرارت را. «یک کالری» مساوی است با مقدار حرارتی که دمای «یک گرم آب» را «یک درجه سانتی‌گراد» بالا می‌برد. برای اندازه‌گیری انرژی غذایی، کالری بزرگ مقیاس اندازه‌گیری است؛ یعنی یک کیلوگرم کالری. «یک کیلوگرم کالری» برابر است با هزار کالری معمولی. بسیار خوب؛ حالا ببینیم چرا گاهی گفته می‌شود که کالری باعث چاقی انسان می‌شود؟ غذایی را که می‌خورید همچون «سوخت» برای بدن خود بپندارید. تحلیل غذا در بافت‌های بدن در واقع نوعی اکسایش یا «سوختن» است. اکنون برای آن‌که بدانیم چقدر سوخت وارد بدن می‌کنیم، به یک سوخت‌سنج نیاز داریم، و این همان کالری است. هر کسی برای تامین حیات خویش، به مقدار معینی کالری نیاز دارد. دانشمندان با توجه به نیازهای افراد گوناگون، قواعدی کلی به‌دست آورده‌اند؛ مثلا دریافته‌اند که یک انسان بالغ روزانه به‌طور معمولی به 2 تا 3 هزار کالری نیاز دارد؛ ولی اگر کارگری باشد که در کارخانه کار می‌کند، بی‌شک انرژی بیشتری مصرف خواهد کرد. در این صورت وی به 3 تا 4 هزار کالری نیاز دارد. ورزشکاران و دیگر کسانی که کارهای سنگین بدنی انجام می‌دهند، باید حدود 4 هزار یا بیشتر کالری مصرف کنند. آیا می‌دانید، اگر شما بیش از نیاز خود کالری مصرف کنید، چه می‌شود؟ در چنین صورتی، سوخت اضافی مصرف نشده در بدن شما، به چربی تبدیل و در لابه‌لای بافت‌ها‌ ذخیره می‌شود. این همان چیزی است که نگرانی مردم را از کالری فراهم آورده است. شما نیز اگر بخواهید از کالری بکاهید باید از مواد قندی، نشاسته‌ای و چربی کمتر مصرف کنید.

بدن انسان را مى‌توان به یک موتور تشبیه کرد. همانطورى که هر ماشینى به سوخت احتیاج دارد بدن انسان نیز به غذا نیاز دارد. بدن با مصرف غذا انرژى لازم را براىگرما و انجام کارتامین مى‌کند و مواد لازم براى رشد و ترمیم بدن را فراهم مى‌سازد. غذا شامل مواد دیگرى نیز مى‌باشد که براى حفظ سلامتى بدن لازم است. همه این مواد را مواد مغذى گویند و روزانه ما به این مواد مغذى نیازمندیم. مقدار زیادى آب نیز باید مصرف کرد.



دانشمندان مى‌توانند مقدار انرژى مواد غذایى را با سوزاندن مقدار کمى از آنها در کالریمتر اندازگیرى کنند. این اندازگیرى نشان مى‌دهد که هر ماده غذایى چه مقدار گرما در اثر سوختن تولید مىکند. مقدار گرماى تولید شده را با واحدى بنام کالرى و یا ژول مشخص مى‌کنند. هر کارى معادل 4.2 ژول است. براى اینکه سلامتى شخص تامین شود بدن انسان هر روز به مقدار معینى کالرى نیاز دارد. یک پسر بچه دوازده ساله به 3000 کالرى انرژى در روز نیاز دارد در حالى که یک دختر بچه در همان سن 2500 کالرى انرژى لازم دارد.
چنانچه بیش از نیاز بدن غذا بخوریم، غذاى اضافى به صورت چربى در بدن ذخیره مى‌شود.
مواد خوراکى که گرما و انرژى بدن را تامین مى‌کنند چربی ها و کربوهیدراتها هستند.
هر دو دسته در بدن هضم مى‌شوند و برای این منظور مصرف مى‌گردند که گرماى بدن ما را تامین مى‌کنند و ما را قادر به کار‌کردن مى‌نمایند. موادى که براى بدنسازى مصرف مى‌شود پروتئین نام دارند. پروتئین مواد غذایى پیش از آنکه در بدن جذب شوند به مواد کوچکترى به نام اسیدهاى آمینه تبدیل مى‌شوند. این مواد بافتهاى جدید را مى‌سازند که بدن ما از آنها تشکیل شده است.



ویتامین، مواد معدنى و فیبرها بخشى دیگراز مواد غذایى با اهمیت هستند. ویتامینها متنوعند و از هر یک مقدار بسیار کمى مورد نیاز بدن انسان است. هر یک از ویتامینها عمل مشخصى دارد و کمبود حتى یکى از آنها مى‌تواند در سلامتى شخص اثر مهمى داشته باشد. در گذشته، پیش از آنکه اهمیت ویتامینها براى ما معلوم شود دریانوردان که به سفرهاى دور دریایى مى‌رفتند از یک بیمارى به نام اسکوربوت (فساد خون) مى‌مردند. این بیمارى در اثر کمبود ویتامینC که در پرتقال و لیمو فراوان است به وجود‌مى آید. دریانوردان به این نکته پى‌بردند که در اثر خوردن این نوع میوه‌ها مى‌توانند از اسکوربوت جلوگیرى کنند.
اهمیت نمکهاى معدنى در ساختن استخوانها و دندانهاست. ماهیچه‌ها و اعصاب ما بدون وجود نمکهاى ساده نمى‌توانند به درستى کارکنند و چنانچه به حد کافى نمک مصرف نکنیم در ماهیچه‌هاى بدن خود احساس درد وگرفتگى مى‌کنیم.

یکدسته دیگر از مواد غذایى را کربوهیدراتهاى فیبرى تشکیل مى دهند که نمى‌توانیم آنها را هضم کنیم. این مواد را حجیم کننده مى‌نامند و تصور مى‌رود که در عبور مواد از روده‌ها موثر باشند. همه خوراکیها، مواد مغذى لازم براى بدن را ندارند. در بسیارى از آنها یک و یا دو ماده به‌مقدار زیاد وجود دارد. گوشت، ماهى، پنیر و تخم‌مرغ از نظر پروتئین غنى هستند. غذاهایى که از آرد و شکر تهیه مى‌شوند مقدار زیادى کربوهیدرات دارند. شیر، کره، ماهى تازه و گردو و فندق و پسته خوراکهاى پرچربى هستند. میوه‌هاى تازه و سبزیجات، داراى انواع ویتامینها و نمکهای معدنى لازم هستند و نیز مواد فیبرى را براى دستگاه گوارش ما تامین مىکنند. شما باید سعى کنید هر روز از خوراکیهایى که شامل گروههاى غذایى بالا هستند استفاده کنید. در این صورت برنامه غذایى متعادلى خواهید داشت که همه مواد مغذى را براى رشد سالم در اختیار مى‌گذارد. مردم جهان داراى برنامه غذایى متفاوتى هستند. امریکائیها و اروپائیها مقدار زیادى گوشت مى‌خورند و مردمان چین و نژادهاى دیگر شرقى برنج و سبزیجات استفاده مى‌کنند.

ژاپنیها و روسها به مقدار کمترى، ماهى مصرف مى‌کنند. راه و روش زندگى هر قومى به وسعت و طبیعت زمینى که در اختیار دارند و تعداد افرادى که از این زمین تغذیه مى‌شوند بستگى دارند. چینیها و هندیها با جمعیت بسیار زیاد غذاى خود را از زمینهاى غیر حاصلخیز و فقیر و در شرایط سخت آب و هوا تامین مى‌کنند. آنها مواد غذایى را با بیشترین بهره‌دهى و بازدهى به‌ دست مى‌آورند.

اگر ما اصطلاح زنجیره‌غذایى را در نظر بگیریم متوجه مى‌شویم که هر اندازه مراحل بالاترى را در این زنجیره طى کنیم انرژى بیشترى هدر مى‌دهیم، در واقع یک کشاورز مى‌تواند با کشت گندم در یک مزرعه ده برابر غذایى را به دست آورد که از چراى گله اى در آن مزرعه به دست مى‌آورد. در اروپا و امریکاى شمالى در مقایسه با جمعیت آنها مزارع زیادى وجود دارد. و شاید به همین دلیل باشد که آنها به خود اجازه مى‌دهند تا بیشتر از گوشت حیوانات گیاهخوار استفاده کنند و از این راه انرژى خورشید را به مصرف برسانند.

مقدمه

در رژیم غذایی خام خواری ، تنها از غذاهای نپخته و غذاهایی که در طبیعت وجود داشته و کسی آنها را آماده مصرف نکرده است استفاده می کنند. اغلب از انواع میوه، سبزیجات، مغز میوه و دانه آن در این رژیم غذایی استفاده می شود. برخی افراد تحت این رژیم، شیر خام یا دیگر انواع لبنیات هم مصرف می کنند. البته باید به خاطر داشته باشیم که مصرف شیر خام خطرناک است و برای جلوگیری از ابتلا به بیماری های مختلف، حتماً باید شیر را پاستوریزه نمود. تخم مرغ را هم برای نابود کردن سالمونلا باید قبل از مصرف پخت.

تعریف دقیقی از رژیم خام خواری وجود ندارد و در جاهای مختلف از مواد غذایی متفاوتی استفاده می شود. آنچه بین تمام انواع رژیم های خام خواری مشترک است این است: «به غذایی خام می گویند که آن را بیش از 46 درجه سانتی گراد حرارت نداده و همچنین آن را قبلاً در فریزر قرار نداده باشیم».

خام خوار به فردی گفته می شود که تنها غذاهای خام مصرف می کند. نکته اینجاست که مصرف چه مقدار از مواد خام سبب می شود که فردی را خام خوار بنامیم. بیشتر متخصصین معتقدند که اگر 75 درصد از غذای مصرفی فردی یا بیش از این مقدار را مواد غذایی خام تشکیل دهند، چنین فردی را می توان خام خوار به حساب آورد.

تاریخچه

طرفداران این رژیم غذایی اعتقاد دارند که این رژیم متعلق به دوران ماقبل تاریخ است؛ زمانی که انسان ها هنوز آتش را کشف نکرده بودند. همچنین این طرفداران باور دارند که دستگاه گوارش انسان به خصوص برای هضم مواد غذایی خام و انواع سبزیجات تکامل یافته است. ابداع اولین رژیم های غذایی خام خواری به قرن 19 بر می گردد.

آرتوری ویرتانن، زیست شیمیدانی که جایزه نوبل دریافت نمود، به عنوان یکی از طرفداران رژیم خام خواری شناخته شد. او نشان داد که آنزیم های موجود در غذاهای نپخته، هنگام جویدن ماده غذایی خام در دهان آزاد می شوند. این آنزیم با آنزیم های دیگر که بدن آنها را تولید می کند واکنش نشان داده و در نهایت گوارش ماده غذایی را به بهترین نحو انجام می دهند.

این رژیم در قرن 20 طرفداران بیشتری یافت، پس از اینکه پزشکان ثابت کردند که رژیم غذایی که دارای میوه و سبزیجات باشد قادر است بیماری های بسیاری را بهبود بخشد. تا مدتها رژیم غذایی خام خواری را زیر مجموعه ای از رژیم گیاه خواری به حساب می آوردند تا اینکه در سال 1975م، رژیم خام خواری به عنوان یک رژیم غذایی مستقل و متفاوت از گیاه خواری به ثبت رسید.

از آن زمان، این رژیم غذایی محبوبیت امروزی خود را پیدا کرد و اولین رستوران هایی که این دسته از غذاها را عرضه می کردند در کالیفرنیا و نیویورک تأسیس شدند. انواع مختلف کتاب های آشپزی این رژیم هم به بازار آمد.
بسیاری از پزشکان و متخصصین تغذیه رژیم غذایی خام خواری را تأیید نموده اند. متخصصین تغذیه این نوع رژیم را برای درمان چاقی که امروزه در جوامع توسعه یافته بسیار شایع است مفید می دانند. این رژیم برای درمان بیماری های عروق قلبی، سرطان، دیابت و بیماری های مربوط به سیستم ایمنی مناسب می باشد.

آماده سازی غذا

تهیه غذاهای این نوع رژیم غذایی معمولاً ساده است؛ در حالی که برای تهیه برخی غذاها باید ساعت ها و حتی گاهی روزها وقت صرف کرد. مثلاً برای تهیه برنج، گاهی باید آن را حتی تا 24 ساعت در آب خیس نمود که البته به نوع غذایی که قرار است تهیه شود بستگی دارد. برای تهیه نان، لازم است که خمیر آن را استراحت دهیم تا مایه خمیر موجود در آن عمل کند. این کار گاهی چندین ساعت زمان می برد. در تهیه غذاهای این نوع رژیم غذایی معمولاً از مخلوط کن، آب میوه گیری و... استفاده می کنند و تهیه این غذاها کار بسیار ساده ایست.

در پیروی از این نوع رژیم غذایی باید دقت کافی به عمل آید. گاهی دیده شده که کودکان تحت این رژیم غذایی بوده اند و به دلیل نرسیدن مواد مغذی کافی به بدنشان، سلامتی شان به خطر افتاده و گاهی به دلیل سوء تغذیه جان خود را از دست داده اند. هنوز در مورد استفاده از این نوع رژیم غذایی برای کودکان و اعمال تغییرات در برنامه آن با توجه به مواد مورد نیاز بدن کودک، اطلاعات کافی در دست نیست. اخیراً در آریزونا تحقیقی را بر روی کودکانی انجام داده اند که 75 درصد از غذای مصرفی این کودکان از مواد غذایی خام تهیه شده است. طرفداران این رژیم عقیده دارند که اگر میزان مصرف کالری و اسیدهای چرب ضروری کافی باشد، افراد با هر سنی می توانند انواع غذاهای خام را مصرف کنند و این رژیم برای همه مناسب است.

باورها و تحقیقات به عمل آمده

افرادی که تحت رژیم خام خواری هستند عقیده دارند که:

• غذاهای خام حاوی آنزیم هایی هستند که عمل هضم غذا را در بدن تنظیم می نمایند.
• حرارت دادن یا فریز نمودن غذا این آنزیم ها را نابود می کند.
• مصرف غذا بدون وجود این آنزیم ها در دراز مدت سبب مسمومیت بدن، زیاده روی در مصرف غذا و در نهایت منجر به چاقی می شود.
• به نظر می رسد که غذاهای خام نسبت به غذاهای پخته، مواد مغذی بیشتری دارند.

اصل کلی در رژیم خام خواری این است که غذای پخته سمی می باشد؛ چون آنزیم های موجود در غذای خام بر اثر حرارت نابود می شوند. این عقیده را آرتوری ویرتانن برای اولین بار مطرح نمود که به نقش این آنزیم ها در رژیم غذایی افراد اشاره کرد. نتیجه ی تحقیق او نشان داد که خوردن غذای پخته سبب بیماری های مختلف می شود. طرفداران این رژیم باور دارند که با خوردن غذای پخته، لوزالمعده باید بیشتر کار کند و آنزیم بیشتری ترشح نماید. این افراد عقیده دارند که آنزیم های موجود در غذای خام در گوارش غذا، به اندازه آنزیم هایی که دستگاه گوارش ترشح می کند با اهمیتند.

در سال 1932م، برای بررسی اثر غذاهای پخته تحقیقی روی دو دسته گربه صورت گرفت. برای مدت ده سال، گربه های گروه اول تحت رژیم غذایی خام خواری بودند؛ درحالی که به گربه های گروه دوم غذاهای پخته می دادند. در نهایت محققان به این نتیجه رسیدند که گربه های گروه اول، سالم تر بودند؛ در حالی که در نسل های متولد شده از گربه های گروه دوم، نقص های مادرزادی به چشم می خورد.

طرفداران رژیم خام خواری اعتقاد دارند که آنزیم های موجود در مواد غذایی خام، سلامتی را تضمین نموده و سیستم ایمنی بدن را هم قوی تر می کند. با پیروی از این رژیم می توان پوستی شاداب تر داشت و پر انرژی تر بود؛ در عین حال که میزان ابتلا به بسیاری از بیماری ها (از آنفلوانزا گرفته تا بیماری های ناشی از چاقی) به حداقل می رسد.

تحولات رژیم خام خواری

پزشکان و محققان زیادی سعی کرده اند با ارائه سخنرانی یا با نوشتن کتاب و مقاله، مردم را به طرف این رژیم غذایی جذب کنند. برخی از آنها آمار بیمارانی را که با استفاده از این رژیم، از بیماری های مهلکی (مخصوصاً سرطان) نجات یافته اند، در کتاب هایشان آورده اند. نورمن واکر، یکی از طرفداران این رژیم غذایی بود که خود، همواره از آن پیروی می کرد. این فرد 118 سال عمر کرد و در نهایت هم در اثر یک حادثه رانندگی جان خود را از دست داد.

خام خوران عقیده دارند از آنجا که هیچ جانوری به جز انسان غذای خود را نمی پزد، به همین دلیل است که انسان به بیماری های پیشرونده (مثل آرتروز یا سرطان) مبتلا می شود که هیچ یک از جانوران تا به حال به آنها مبتلا نشده اند. البته این ادعا کاملاً درست نیست. معمولاً جانوران پیش از آنکه آن قدر عمر کنند تا بیماری های مختلف در آنها عارض شود، طعمه جانوران بزرگ تر از خود می شوند.

انتقادات وارد بر این رژیم غذایی

بسیاری از پزشکان به دلیل محدودیت های این رژیم از آن انتقاد نموده اند. همچنین در این رژیم، مواد مورد نیاز بدن از جمله ویتامین ب12، کلسیم و پروتئین بدن را باید مدام اندازه گیری کرد و در صورت کمبود، از مکمل های غذایی استفاده نمود. اگر فردی از این رژیم غذایی برای مدت طولانی پیروی کند و میزان مواد مغذی نامبرده را در بدنش اندازه گیری نکند، دچار کمبود مواد مغذی، فقر غذایی و در نهایت مبتلا به بیماری های مختلف می شود. در مقابل، استفاده از غذاهای پخته هم سبب ابتلا به بیماری های زیادی می شود.

در می سال 2003م، این رژیم غذایی سبب مرگ نوزاد پنج ماهه ای شد. این نوزاد به خاطر سوء تغذیه جان سپرد. همگان رژیم غذایی نوزاد را عامل اصلی می دانستند. والدین این نوزاد خود، از رژیم خام خواری پیروی می کردند و به کودک خود هم غذاهای خام می دادند. البته به خاطر داشته باشید که تنها این رژیم غذایی نبود که سبب مرگ نوزاد شد؛ بلکه نوزاد مبتلا به نقص قلبی مادرزادی بود، غده تیموس نداشت و به علاوه از شیر مادر تغذیه نمی کرد.

منتقدان عقیده دارند که نتایج مثبت بسیاری از تحقیقات انجام شده توسط طرفداران این رژیم دروغ است. آنها اعتقاد دارند که بدن نمی تواند از آنزیم های موجود در غذاهای خام، استفاده مفید کند؛ چون بسیاری از آنها طی عمل گوارش، نابود می شوند. در ضمن، برخی مواد مغذی تنها با عمل پختن آزاد می شوند؛ مثل لیکوپن موجود در گوجه فرنگی و بتا کاروتن موجود در هویچ. در مقابل، بعضی تحقیقات نشان داده است که برخی مواد مغذی با پختن غذا نابود می شوند و یا قابلیت هضم خود را از دست می دهند.

به هر حال، پخت غذا روی آتش از زمان های بسیار قدیم رایج بوده و یکی از دلایل تمایز انسان از دیگر جانوران محسوب می شود. اصلاً می توان گفت که بدن انسان به تدریج برای خوردن غذای پخته تکامل پیدا کرده است.

منتقدان بیان می کنند که تحقیقات انجام گرفته در مورد رژیم خام خواری قدیمی و منسوخ است. در عوض، طرفداران این رژیم، محققان و متخصصین برجسته ای را نام می برند که برخی به خاطر تحقیقاتشان در زمینه ی خام خواری جایزه نوبل هم دریافت نموده اند و همگی آنها مصرف مقادیر زیادی از غذاها و سبزیجات خام را در رژیم روزانه افراد توصیه می کنند.

مقدمه

به دلیل ماهیت چاقی، دقیقاً مشخص نیست که ناراحتی هایی که چاقی آنها را ایجاد می کند، تا چه حد مربوط به چاقی بوده و تا چه حد بر اثر عوامل دیگر حادث می شوند (مثلاً بروز ناراحتی به دلیل ورزش نکردن).
برخی از این ناراحتی ها عبارتند از:
ـ بیماری قلبی
ـ ناهنجاری در سوخت و ساز بدن (که زمینه بیماری های عروق قلبی را فراهم می کند).
ـ فشار خون بالا
ـ دیابت ملیتوس (نوع دوم)
ـ کلسترول و تریگلیسرید بالای خون
ـ انواع معینی از سرطان ها (برای مثال، سرطان سینه)
- مشکلات عملکردی بدن
ـ پوکی استخوان
ـ بیماری گوارشی
ـ بند آمدن نفس در خواب

درحالی که اضافه وزن زیاد آثار و عواقب بدی را برای سلامتی افراد ایجاد می کند، کسانی که تنها کمی اضافه وزن دارند با مشکلات به مراتب کمتری دچار می شوند و مرگ و میر ناشی از اضافه وزن در آنها بسیار کم اتفاق می افتد. حتی می توان گفت کسانی که کمی وزن دارند نسبت به افرادی که وزنشان ایده آل است عمر طولانی تری هم دارند. داشتن اضافه وزن حاکی از تحرک کم و همچنین پیروی از رژیم غذایی غلط است که هر دوی این ها اثرات مخربی بر سلامت افراد دارند.

گفته می شود که بسیاری افراد با تغییر رژیم غذایی خود و همچنین ورزش کردن، حتی اگر وزنشان هم تغییر نکند، اثرات مثبت این تغییر را بر سلامتی خود مشاهده خواهند نمود.

درمان چاقی

بهترین راه برای درمان چاقی، استفاده از رژیم غذایی که میزان انرژی آن محدود باشد و همچنین ورزش کردن است. اگرچه این دستورات می تواند چاقی را درمان کند، بسیاری از افراد چاق قادر نیستند که از این دستورات پیروی نمایند. در واقع آنها اراده ی لازم برای محدود کردن مصرف غذا و همچنین انجام حرکات ورزشی را ندارند.

تحقیقات زیادی در مورد داروهایی صورت گرفته که جلوی چاقی را بگیرند، چون چاقی امروزه بزرگترین مشکل برای سلامتی در کشورهای توسعه یافته به حساب می آید. البته بسیاری از متخصصین تغذیه اعتقاد دارند به جای این که وقت را صرف ساخت داروهای ضد چاقی کنیم، بهتر است وقت خود را صرف مشاوره ی افراد به منظور داشتن تغذیه خوب و استفاده از غذای سالم و همچنین بهبود شیوه زندگی مردم کنیم.

داروهای ضد چاقی معمولاً جزو اورلیستات ها هستند که جذب چربی را از دیواره ی روده با محدود کردن ترشح لیپاز و سیبوترامین که لوزالمعده آنها را ترشح می کند در کنترل می گیرند. این مواد خود به عنوان موادی که جلوی اشتها را می گیرند به کار می روند.

همچنین می توان با عمل جراحی وسعت معده (و همچنین میزان مصرف غذا) را محدود نمود. طول روده را هم می توان با عمل جراحی به منظور کاهش میزان جذب از سطح روده کم کرد. البته این کاهش طول روده آثار و عواقب خاص خود را به دنبال خواهد داشت.

جدال بر سر مسئله چاقی

این موضوع که کدام رژیم غذایی را می توان به عنوان یک رژیم غذایی ایده آل به منظور جلوگیری و درمان چاقی مطرح نمود، همواره موضوع بحث بسیاری از متخصصین بوده است. البته شواهد علمی در مورد رژیم های غذایی بسیار متناقضند.
اکثر متخصصین در این نکته با هم اتفاق نظر دارند که به منظور غلبه بر چاقی، باید بین میزان فعالیت و میزان مصرف توازن برقرار باشد. با انجام آزمایشات مختلف، محققین به این نتیجه رسیده اند که بر خلاف تصور عموم، مصرف چربی هیچ رابطه ای با چاقی ندارد. تا هر زمان که میزان فعالیت شما با میزان مصرف غذایتان در توازن باشد، اضافه وزن پیدا نمی کنید و این مسئله هیچ ربطی به میزان مصرف چربی در رژیم غذایی تان ندارد.

بحث و جدل های دیگر بر سر مفهوم چاقی وجود دارد. برخی منتقدان ابراز می کنند افرادی که فعالیت جسمی زیادی انجام می دهند نسبت به افرادی که بی تحرکند، بدون در نظر گرفتن وزن بدنشان، سالم ترند. این منتقدان سعی دارند تا با بهبود رژیم های غذایی و کارخانجات تولید دارو و همچنین بهره بردن از بخش هایی از حرفه پزشکی، دیدگاهی ارائه دهند که سلامتی را با لاغر بودن مرتبط می داند. این افراد تنها لاغری و داشتن هیکل باریک را دلیل سلامتی به شمار می آورند که البته رسیدن به این وضعیت بدنی، برای بسیاری از افراد، فوق العاده دشوار می باشد.