ترا من چشم در راهم شباهنگام

...

چشمان مهر بان تو

بهانه ایست برای زیستن

من در غیاب چشمان تو

آسانتر از حباب

تباه خواهم شد ...

بهترین بهترین من

از بنفشه زار چشم تو

من ز بهترین بهشت ها گذشته ام

من به بهترین بهارها رسیده ام

ای غم تو همزبان بهترین دقایق حیات من

لحظه های هستی من از تو پر شده است...

سرد است این دنیای من بی تو بهار هستی ام

باز آی کاین شبهای سرد انکار عشقت می کند...

به هر تپش به سینه، ضربه زوال می زند

ذگر هوای اوج های بی تو را نمی کنم

که عشق چون تو نیستی ،شکسته ،بال می زند

دلم نمی گشاید از نمایش ستارگان

که بی تو آسمان ،نقابی از ملال می زند

برای صید لحظه ای از آن گذشته های خوش

مدام دل ره قوافل خیال می زند

خیال ، پا به پای تو ،گرفته دست تو به دست

چمان چمان ،سری به بستر وصال می زند

پرنده ی نگاه من ،به شوق چشم های تو

همیشه تن به آن دو برکه زلال می زند

رفتی و خاطره های تو نشسته تو خیالم
بی تو من اسیر دست آرزوهای محالم
یاد من نبودی اما، من به یاد تو شکستم
غیر تو که دوری از من ، دل به هیچ کسی نبستم

هم ترانه! یاد من باش بی بهانه یاد من باش
وقت بیداری مهتاب عاشقانه یاد من باش

بارانی ام , بارانی ام , بارانی از آتش

 یک روح بی پروا و سرگردانی از آتش

.

این کوچه ها , دیوارها , اصلاً تمام شهر

سوزان و من محبوس در زندانی از آتش

.

 اهل غزل بودم ، خدا یکجا جوابم کرد

 با واژه ای ممنوع  ، با انسانی از آتش

.

 بی شک سرم از توی لاکم در نمی آمد

 بر پا نمی کردی اگر طو فانی از آتش

.

 تا آمدی ، آتشفشانی سالها خاموش

 بغضش شکست و بعد شد طغیانی از آتش

.

 کاری که از دست شما هم بر نمی آمد

 من بودم و در پیش رویم خوانی ازآتش

.

 این روزها محکوم  ِ اعدامم به جرم عشق

 در انتظارم بشنوم   ، فرمانی از آتش